Φωτογραφία: «Χαρισμένη στην Οικογένεια»

Λένε πως σαν μεγαλώνει ο άνθρωπος γίνεται πιο σοφός. Ίσως αυτό σημαίνει πως τότε μπορεί να στοχάζεται το εφήμερο της ζωής του.

Σήμερα τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς σαν έφτασα στην θορυβώδη από παιδικές φωνές πύλη, για να πάρω την κόρη μου, η παρέα των ενηλίκων ανδρών που σχεδόν καθημερινά βρισκόμασταν πριν το σχόλασμα ήταν λίγο διαφορετική. Υπήρχε μία συγκίνηση στις χειραψίες και στα βλέμματα για το τέλος αυτής της μικρής συνήθειας του να βρισκόμαστε, περιμένοντας τα παιδιά έξω από μία σχολική πόρτα και να ανταλλάσσουμε σε αυτά τα λίγα λεπτά αναμονής αστεία και σοβαρά επί παντός θέματος. Όσο περιμέναμε να ακούσουμε το κουδούνι του σχολάσματος, μου ήρθε η ιδέα να κρατήσω αυτήν την στιγμή ως ενθύμιο και βγάζοντας από την τσάντα το κινητό ζήτησα από έναν όμορφο νεαρό να μας βγάλει φωτογραφία.

Αν θα έψαχνα ένα τίτλο συνυπολογίζοντας το ετερόκλητο της ζωής όλων που μας ένωνε τον προηγούμενο χρόνο η συνήθεια του να παίρνουμε τα παιδιά κατά το σχόλασμα, θα διάλεγα αυτός ο τίτλος να περιέχει την σπουδαιότερη ανθρώπινη ιδέα  που με μανία πλέον προσπαθούν να την  καταστρέψουν μέσα από κεντρικό παγκόσμιο σχεδιασμό. Θα ονόμαζα αυτήν την φωτογραφία με την όμορφη παρέα «Χαρισμένη στην Οικογένεια».

Αγαπητέ αναγνώστη, ζούμε ένα σφυροκόπημα των δομών της οικογένειας σε παγκόσμια κλίμακα. Λαοί που διαθέτουν ακόμα δομές οικογένειας, δοκιμάζονται οικονομικά και ηθικά. Σέχτες θεωριών και ηθικής αμφιλεγόμενης προέλευσης διασπείρονται παγκοσμίως σταθερά μέσα από εύκολους στην χειραγώγηση πολίτες.

Φαντάζει ασύλληπτο  για την κοινή λογική πως ακόμα και σήμερα υπάρχουν, ελάχιστοι ευτυχώς, ανόητοι άνθρωποι που δεν πηγαίνουν τα παιδιά τους στα σχολεία πιστεύοντας πως έχουν δικαίωμα να επιβάλλουν τις θρησκευτικές και κοινωνικές απόψεις τους σε αυτά. Προφανώς δεν γνωρίζουν την Έννοια της Πολιτείας, ούτε τους λόγους του Σόλωνα ή του Πλάτωνα που γέννησαν πολιτισμούς. Κι όμως αυτοί ζουν ανάμεσά μας, έχουν δικαιώματα και καθόλου υποχρεώσεις. Η υποχρέωση είναι μια έννοια που νομίζουν οι πολλοί πως είναι αρνητική. Αν γνώριζαν πως η πολιτική υποχρέωση δεν είναι τίποτε άλλο από το εισιτήριο που πληρώνουν όσοι μετέχουν ως μέλη σε ελεύθερες κοινωνίες και μέσα από αυτό έχουν την ευκαιρία να τις αλλάξουν συλλογικά, από μέσα, θα είχαμε ανοδικό πολιτισμό.

Κάπου εδώ θα πρότεινα να αναζητήσετε και να δείτε ένα εξαίρετο ντοκιμαντέρ λόγου του Pedro Olalla, με τίτλο «Η μετέωρη Ελλάδα». Ψάχνοντας τον λόγο και τα ήθη που γεννούν πολιτισμούς θα μπορέσουμε να προστατευτούμε από την παγκόσμια επέλαση γελοίων θεωριών και ανθρώπων που η χρησιμοποίησή τους έχει μοναδικό στόχο να καταστραφεί η δομή των κοινωνιών που έχουν ως κέντρο την οικογένεια και ως σημειολογία τα ήθη της Εστίας. Οι δύσμοιροι που διαδίδουν αυτές τις θεωρίες, νομίζουν πως είναι επαναστάτες και αναλώνουν τις φτηνές ζωές τους σε κραυγές ατομικών θυμών.

Ακόμα θα αφιέρωνα αυτήν την φωτογραφία σ’ αυτούς που νομοθετούν ως εντολοδόχοι της παγκόσμιας Ολιγαρχίας που σκέφτονται να φορολογήσουν την βοήθεια του παππού προς το εγγόνι, ονομάζοντάς την δωρεά. Ας είμαστε σαφείς και ας τους πούμε ότι γνωρίζουμε πως μετέχουν του παγκόσμιου προγράμματος που προσπαθεί να δημιουργήσει κοινωνίες ατόμων. Αν πετύχει το πείραμά τους, τα ανθρώπινα όντα δεν θα έχουν δικό τους σπίτι και φυσικά σε ένα βάθος χρόνου όταν θα τους επιβληθούν οι ηθικές μεταρρυθμίσεις δεν θα διαθέτουν ούτε μνήμες για προγόνους. Τότε θα έχει πετύχει η ολοκληρωτική ελεγχόμενη εκτροφή της ανθρώπινης μάζας, που προωθείται παγκοσμίως και θα έχουν οι επικυρίαρχοι όλες τις ευκολίες να την κρατούν στα πληθυσμιακά επίπεδα που τους βολεύει ώστε να την εκμεταλλεύονται.

Το μεγαλύτερο σε αξία προϊόν στον ανθρώπινο παραλογισμό είναι ο ίδιος ο συνάνθρωπός του και αυτό επαληθεύεται, ως πληροφορία, από όσους μπορούν να διαβάσουν την ιστορία πέρα από τις ημερομηνίες των γεγονότων.

Ο Όργουελ ήταν ένας προφήτης στην εποχή του και μακάρι να είχε κάνει στο βιβλίο του απλώς μια ευφάνταστη μυθιστορία.

Γεια χαρά στην όμορφη παρέα και εύχομαι να είμαστε όλοι γεροί να ανταμώσουμε με τα πρωτοβρόχια του Φθινοπώρου.