Πρεμιέρα στον Μπρεχτ από τους εργαζόμενους των ΕΛΤΑ

Σκηνή εργοστασίου, από αριστερά προς τα δεξιά:
Γιάν Σουν Τάσος Καπιζώνης, Κυρία Γιανγκ  Κατερίνα Αλυσανδράτου,
Σουι Τα  Γωγώ Θεοδωρίδου

Χθες, ήταν μια όμορφη βραδιά. Το κείμενο του Μπρέχτ μέσα από την πέννα του Μάριου Πλωρίτη ήταν παρών. Οι ηθοποιοί είχαν μετουσιώσει την διδαχή και ήσαν έτοιμοι για την πειστική υπόκρισή τους. Αυτό που έμενε, ήταν το τρίτο αναγκαίο συστατικό του Θεάτρου.

Χθες λοιπόν, οι Θεατές απόλαυσαν τα 155 λεπτά του έργου με χειροκροτήματα στα ενδιάμεσα των σκηνών. Ήταν αυθόρμητες εκδηλώσεις της ψυχής τους, καθώς κοινωνούσαν το μεγάλο κείμενο του Γερμανού ποιητή που είναι πάντα επίκαιρο. Τους ευχαριστώ από την καρδιά μου, μια και τούτο είναι η ουσία της ενασχόλησης μου με το Θέατρο.

Αυτό που ξέρω να κάνω στη ζωή μου, είναι να πολεμάω τον κακό προγραμματισμό της συνήθειας της σκέψης, μέσα και έξω από το μυαλό μου. Όλα ήσαν μετρημένα με αρμονία και έξω από την υπερβολή. Η απλότητα των εικαστικών της σκηνής, στόχευε στην ανάδειξη του λόγου και των αντικρουόμενων αναγκών που φέρουμε μέσα μας και δεν ιχνηλατούμε την αιτία.
Στόχος ήταν να αφορά το κείμενο τη σκέψη μας και τον μικρόκοσμο μας, που συνήθως αποφεύγουμε να τον κοιτάξουμε, ψάχνοντας την κατηγόρια για τα κακώς κείμενα σε αιτίες έξω από εμάς. Τα μάτια του αποδέκτη των κόπων μας, αποζημίωσαν την επίπονη προετοιμασία του έργου.

Θα ήθελα ακόμη, να ευχαριστήσω μέσα από το εκλεγμένο Διοικητικό Συμβούλιο, όλα τα μέλη του Συλλόγου Εργαζομένων και Συνταξιούχων υπαλλήλων των ΕΛΤΑ, για την επιλογή και στήριξη τέτοιων μεγάλων έργων, καθώς και για την άρτια υλοποίηση της παραγωγής.

Τέλος, τα άτομα που μοιράστηκαν το όνειρο και «λύγισαν» κάποιες στιγμές μέσα από τις δυσκολίες τους όλο αυτό το διάστημα, αξίζουν το μεγαλύτερο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στους δύσκολους δρόμους που τους οδήγησα στήνοντας το έργο. Έτσι ευχαριστώ την υπέροχη ομάδα μας με την σειρά εμφάνισής τους στο έργο.

                          Βάνγκ, Παπάς                                        Δημήτρης  Καρακοντάκης
                          Α΄ Θεός                                                    Χρήστος Ανδρεουλάκης     

                          Β΄ Θεός                                                                     Νίκος Γλυνός
                          Γ΄ Θεός, Γριά, αγόρι                                            Δέσποινα Μάκρα 

                          Σεν Τε, Σουι Τα                                                 Γωγώ Θεοδωρίδου 

                          Σιν                                                                               Γωγώ Λιάπη 

                          Γυναίκα, Πόρνη, Κα Γιάνγκ                        Κατερίνα Αλυσανδράτου 

                          Μα Φου                                                          Στέφανος Φορλίγκας 

                          Νύφη, νεαρή πόρνη                                        Ελισάβετ Μενεξιάδη 

                          Άνεργος, Μι Τσου                                            Γιούλη Καραουλάνη 

                          Λιν Το, Αστυφύλακας, Χαλάς, Γκαρσόν                  Μάνος Ζαβάκος 

                          Γιαν Σουν                                                             Τάσος Καπιζώνης 

                          Σου Φου                                                                    Γιώργος Ζώης 

Ένα έργο όμως έχει και πίσω από τη σκηνή τους αναγκαίους συντελεστές που κοπιάζουν έξω από τα φώτα της ράμπας.
Αποδέκτες των ευχαριστιών μου είναι λοιπόν, ο αξιόλογος Γιώργος Μπαρόλας που ανέλαβε την μουσική επιμέλεια, καθώς και ο ηχολήπτης Βαγγέλης Αποστόλου που συντόνισε τον ήχο με το φως στην παράσταση.
Τον δύσκολο ρόλο του βοηθού σκηνοθέτη, ανέλαβε με επιτυχία η Κατερίνα Αλυσανδράτου, μαζί με τους απαιτητικούς ρόλους της. Τα κοστούμια επιμελήθηκε την υλοποίησή τους η ικανότατη Κορίνα Βουτσινά.
Τελευταία άφησα να μνημονεύσω την μικρή Νεφέλη Ζωγραφοπούλου Σοφοκλέους, που πριν από επτά μήνες διδάχτηκε την αφήγηση των σκηνών που περιλαμβάνει το έργο. Δυστυχώς λόγοι ανώτεροι της ομορφιάς της ζωής, δεν της επέτρεψαν να βρίσκεται μαζί μας ώστε να υποκλιθεί στο κοινό. Της συμπαραστάθηκα χειροκροτώντας και εγώ τους υπέροχους ηθοποιούς, αποφεύγοντας να υποκλιθώ στο τέλος της παράστασης. Αρκέστηκα στο εισαγωγικό σημείωμα που έκανα στην αρχή του έργου.

Ήταν μια μεστή, σεμνή και όμορφη θεατρική πρεμιέρα.
Το λιγότερο που έχω να πω είναι ένα Ευχαριστώ με βλέμμα σεβασμού προς όλους που ήσαν παρόντες.

Από τον πρόλογο στην αρχή του έργου
Από αριστερά:  Βάνγκ,  Δημήτρης Καρακοντάκης και οι φιγούρες των θεών 
Ανδρεουλάκης Χρήστος, Δἐσποινα Μάκρα και Νίκος Γλυνός

Σκηνή Καπνοπωλείου  από αριστερά:
Σουι Τα Γωγώ θεωδωρίδου, Αστυφύλακας Μάνος Ζαβάκος
Γυναίκα Κατερίνα Αλυσανδράτου και Μα Φου Στέφανος Φορλίγκας

Επίλογος έργου
Όλος ο Θίασος

Εξωτερικό μέρος του μικρού προγράμματος

Εσωτερικό κείμενο του προγράμματος

Πριν την παράσταση...

Σε μια από τις τελευταίες πρόβες της ομάδας των Ταχυδρομικών, αντικατέστησα τον τεχνικό και κάθισα στο ηλεκτρολογείο για να συντονίσω τα ηχητικά μέρη της παράστασης μαζί με τον φωτισμό. Σε κάποιες φάσεις στην αρχή του έργου, έδινα με τον χαρακτηριστικό τρόπο που συνηθίζω, τις αναγκαίες παρατηρήσεις.
Σιγά - σιγά όμως αφέθηκα, ώσπου φτάσαμε στην σπουδαία σκηνή του Δικαστηρίου, κατά την οποία υπάρχει κορύφωση του έργου. Με μιας, ένιωσα θεατής που τον είχε συνεπάρει η υπόθεση και αισθάνθηκα ότι έβλεπα το έργο σαν να ήταν η πρώτη μου φορά. Μόλις το συνειδητοποίησα, άφησα να βουρκώσουν λίγο τα μάτια μου. Ήταν πολύ όμορφο συναίσθημα. Έζησα για λίγο, τον ίδιο τον θάνατο του δάσκαλου, σαν πάρουν και συνεχίσουν να προσθέτουν οι άλλοι πάνω στις σκέψεις του.

Αισθάνθηκα στο έργο που παρακολουθούσα, όλους τους σπουδαίους Δασκάλους που συνάντησα στη ζωή μου, μια και ένα κομμάτι τους το αναγνώριζα τώρα σε αυτούς τους όμορφους ανθρώπους που έπασχαν δημιουργικά στην σκηνή. Σκέφτηκα, πόσο σπουδαίο είναι να αφήνεις τη δημιουργία σου ελεύθερη χωρίς να σκέφτεσαι ηλίθιες ιδιοκτησίες… Αυτό που μένει στο τέλος μιας ζωής, σ’ όσους συνεχίζουν τη θύμηση, είναι η γεύση μιας ανθρώπινης όσμωσης που κάποιοι την ονομάζουν και πολιτισμό.

Έφτασε ο καιρός λοιπόν να κοινωνήσουμε στους θεατές το δρόμο που τραβήξαμε. Μια παρέα ανθρώπων, που σε κόντρα της ζωής τους, έβρισκαν χρόνο να κάνουν Τέχνη έστω και αν ξυπνούσαν στις 6 το πρωί για να μοιράσουν γράμματα ή για να συντονίσουν το έργο ενός τεράστιου οργανισμού όπως είναι τα ΕΛΤΑ.
Σχεδόν όλα έγιναν με δυνάμεις της ομάδας κάτω από ένα όραμα, του οποίου ανέλαβα την ευθύνη, αποδελτιώνοντας την σημειολογία αυτού του σπουδαίου έργου του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Δουλέψαμε με επαγγελματισμό και δεν αφήσαμε τίποτε να πάει στην τύχη…

Οι ευχαριστίες μου σε συνεργάτες και τους ηθοποιούς θα υπάρξουν αναλυτικά κάποια στιγμή μόλις ετοιμαστεί το πρόγραμμα από το Πολιτιστικό Κέντρο που οργανώνει με επαγγελματική ακρίβεια τέτοιες παραγωγές.
Προς το παρόν βρισκόμαστε αυτές τις τελευταίες ημέρες, όλοι μας κάτω από το τρίπτυχο πρόσταγμα που χρειάζεται το θέατρο, με τις ίδιες (;) δύσκολες λέξεις: δουλειά, δουλειά, δουλειά!

Επεξήγηση του ερωτηματικού: (;)
Δουλειά προς τον Λογικό Νου μου, δουλειά προς το συναίσθημά μου και υποχρεωτικά δουλειά "προς" και "με" τους άλλους, με τους οποίους μοιραζόμαστε την συν-χώρεση της θεατρικής ιερουργίας.