Ποτέ η ζωή δεν εξελίσσεται με τον τρόπο που εμείς εικάζουμε πως αυτό θα γίνει. Θα έλεγα ευτυχώς, γιατί θα είχε πολύ θλιβερή εικόνα η πορεία της, ταιριαστή με τις ανθρώπινες προθέσεις. Κάπως έτσι έγινε και στην συγκέντρωση φίλων, γνωστών μα και αγνώστων, στον Πολιτιστικό Χώρο του Συλλόγου Εργαζομένων των ΕΛΤΑ.
Το ξημέρωμα του Σαββάτου, την ημέρα της εκδήλωσης, δεν περίμενα να έρθουν τόσοι φίλοι δεδομένης της καταρρακτώδους βροχής που από το πρωί σάρωνε το λεκανοπέδιο. Εδώ η ζωή διασκέδασε τους ανθρώπινους φόβους μου, προσφέροντάς μου μια απρόσμενη χαρά από την μεγάλη προσέλευση. Όλα είχαν έρθει ανέλπιστα καλά.
Για μια στιγμή πρόσεξα την κάμερα που είχε στηθεί σε διακριτικό σημείο της αίθουσας σκεπτόμενος ωραία, θα έχουμε και βίντεο για όσους δεν τα κατάφεραν να έρθουν.
Για μια στιγμή πρόσεξα την κάμερα που είχε στηθεί σε διακριτικό σημείο της αίθουσας σκεπτόμενος ωραία, θα έχουμε και βίντεο για όσους δεν τα κατάφεραν να έρθουν.
Εδώ η απρόβλεπτη ζωή, θέλησε να διασκεδάσει εκ νέου την βεβαιότητα που εξέφρασα. Τελικά, μας έδωσε ένα ωραίο ηχητικό αρχείο που είχα φροντίσει να γράφεται κατά την διάρκεια της ομιλίας, μαζί με επιμέρους μαγνητοσκοπημένα πλάνα από την κάμερα που κατά την διάρκεια της εκδήλωσης παρέδωσε, στον δικό της θεό, όλη την ενέργειά της.
Μικρό το κακό, γιατί αποκτήσαμε ένα κολάζ ήχου μαζί με βίντεο. Θα το ονόμαζα πρωτοτυπία της ανάγκης...
Κ.Ζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου