Η Μεγάλη Χίμαιρα

 

 

 

Πλησιάζω με το καράβι στην Ερμούπολη, την παλιά πρωτεύουσα της Ελλάδας,  για να παίξω στην τηλεοπτική σειρά "Η Μεγάλη Χίμαιρα" που το ομώνυμο βιβλίο το έγραψε ο Δημήτρης Ροδόπουλος. Οι περισσότεροι τον γνωρίζουμε σαν Μ. Καραγάτση. Δυστυχώς έζησε μόνο 52 χρόνια και έφυγε από τη ζωή στις 14 Σεπτεμβρίου του 1960, που συμπτωματικά αυτήν την ημέρα είναι  τα γενέθλια του γιου μου.

Το "Καραγάτσης" ως ψευδώνυμο το διάλεξε  ο συγγραφέας από μια φτελιά, ένα καραγάτσι δηλαδή, που υπήρχε στην Ραψάνη στη Θεσσαλία, μέρος που από μικρός έκανε διακοπές. Εκεί, κάτω από τον ίσκιο της, συνήθιζε να διαβάζει στα νιάτα του ο μικρός Δημήτρης. Σημείωνε ακόμη και ένα «Μ» πριν από το ψευδώνυμό του. Αυτό μάλλον ήταν το αρκτικόλεξο του ονόματός του στα ρώσικα, στα οποία ο Δημήτρης λέγεται Μίτια. Ο Καραγάτσης αγαπούσε πολύ τον Ντοστογιέφσκι και οι φίλοι του τον φώναζαν Μίτια. Εγγονός του με το ίδιο όνομα είναι ο Δημήτρης Τάρλοου και τον αναφέρω τιμώντας τον ως αξιόλογο δημιουργό της γραμμής αίματος του Καραγάτση στον χώρο του θεάτρου.

Ο Καραγάτσης λοιπόν το 1936 είχε γράψει μια νουβέλα με τίτλο "Χίμαιρα".

Αργότερα, το 1953, πρόσθεσε σε αυτήν δύο κεφάλαια ακόμη και την μετέτρεψε σε μυθιστόρημα αλλάζοντας το τίτλο σε: «Η μεγάλη Χίμαιρα».

Τι είναι όμως η Χίμαιρα;

Μυθολογικά η χίμαιρα ήταν ένα τέρας που είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού και για ουρά ένα φίδι και έβγαζε από το στόμα της φωτιά. Αυτό το τέρας υπήρξε  μαμά της γνωστής Σφίγγας που τόσο υμνήθηκε ανά τους αιώνες ως ένα άλλο αινιγματικό τέρας που καταδυνάστευε τους ανθρώπους.  Όλοι γνωρίζουμε πως την "έφαγε" ο Οιδίπους Τύραννος αντί να τον φάει εκείνη, βρίσκοντας το γνωστό αίνιγμα που εκείνη έβαζε σε όλους τους περαστικούς προς τη Θήβα. Ίσως δεν ήταν τόσο προφανής η ερώτηση του τέρατος προς τους περαστικούς λέγοντας: «Τί εστιν ό μίαν έχον φωνήν τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;».  Η μυθολογία κατά την γνώμη μου, δεν είναι απλές ευφάνταστες ιστοριούλες, αλλά αλήθειες που δεν διδάσκονται όπως πρέπει γιατί δεν έχουν ερευνηθεί επαρκώς. Κάποια άλλη φορά θα μιλήσουμε για το αίνιγμα της Σφίγγας και τις επιστημονικές αλλά και φιλοσοφικές αλήθειες που ενδεχομένως  κρύβει.

Όμως η Χίμαιρα του Καραγάτση δεν ήταν τέρας, αλλά ένα βαπόρι.

Έτσι ονομαζόταν το καράβι που ήταν  ιδιοκτησία του καπετάν Γιάννη Ρεΐζη και με αυτό έφερε στην Σύρα την γυναίκα που αγάπησε  στα ξένα· την Μαρίνα. Τον καπετάν Γιάννη θα τον ενσαρκώσει ο Ανδρέας Κωνσταντίνου και την Μαρίνα η Ιταλίδα Φωτεινή Πελούζο που διαθέτει ελληνική  καταγωγή από την πλευρά της μητέρας της.

Τον μικρότερο αδελφό του Γιάννη Ρεΐζη, τον Μηνά, θα τον ζωντανέψει στο έργο ο Δημήτρης Κίτσος. Μητέρα τους η Ρεΐζενα, είναι ένας εμβληματικός γυναικείος ρόλος που κυριολεκτικά τον κέντησε στο έργο ο Καραγάτσης.  Είμαι σίγουρος πως η Καριοφυλλιά Καραμπέτη θα προσφέρει και σε αυτόν το ρόλο το υποκριτικό της ταλέντο μαγεύοντας τους τηλεθεατές. 

Επειδή γνωρίζω  και πάντα τιμώ με ονομαστικές αναφορές  το έργο των αθέατων συντελεστών στην τέχνη, θα αναφέρω τους κυριότερους. Ο Βαρδής Μαρινάκης  είναι υπεύθυνος για την σκηνοθεσία, ο Παναγιώτης Ιωσηφέλης προσάρμοσε σε ζώντα λόγο στο σενάριο το κείμενο του βιβλίου.  Όλα θα γίνουν όπως πρέπει για να ξαναζωντανέψει η χίμαιρα του Μ. Καραγάτση.

Ίσως τα μυθικά τέρατα, στην σύγχρονη εποχή μας, να δημιουργούνται  μέσα στο μυαλό των ανθρώπων από τις απαγορεύσεις και στις επιθυμίες τους. Κάπως έτσι αυτό το πλοίο στην δεκαετία του ’30, έφερε κοντά δυο διαφορετικούς κόσμους, δύο διαφορετικούς πολιτισμούς που προσπάθησαν να γεννήσουν την αρμονία του έρωτα, αλλά απέτυχαν. Όπως και παλαιότερα ο Γκαίτε προσπάθησε να ενώσει τον Φάουστ με την Μαργαρίτα φέρνοντας κοντά την Ανατολή με την Δύση για να γεννήσουν την συνέχειά τους, έτσι και ο Καραγάτσης στο έργο του αυτό προσπάθησε να ενώσει το ήθος της Ανατολής του Γιάννη με αυτό της Δύσης της Μαρίνας, χωρίς να έχει επιτυχία σε αυτό το σμίξιμο. Αυτό που κατάφεραν οι δύο ήρωες ήταν να γεννήσουν την Χίμαιρα της ζωής τους.  

Προτείνω να διαβάσετε πρώτα το βιβλίο -όσοι δεν το γνωρίζετε- και μετά να απολαύσετε την τηλεοπτική του εκδοχή γενόμενοι γιατί όχι, καλύτεροι κριτές των όσων βλέπετε. 

Σε αντίθεση με την συνήθεια της λογικής του "σπόϊλερ" που έχει επικρατήσει στον καιρό μας και εξ αυτής δεν θέλουν οι θεατές να ξέρουν την υπόθεση ενός έργου για να μη χάσει το ενδιαφέρον της η παρακολούθηση, εγώ πιστεύω πως τα σπουδαία έργα δεν κρίνονται από την πλοκή και τις εξελίξεις της υπόθεσής τους, αλλά από το βάθος των νοημάτων που μπορεί να συνθέσει ο θεατής για αυτό που παρακολουθεί.

Όσες φορές και να διαβάσει κάποιος την "Ασκητική" του Καζαντζάκη κάθε φορά θα καταλαβαίνει κάτι καινούργιο. Αν και είναι διαφορετικό είδος γραφής η μυθιστορία της Χίμαιρας από την "Ασκητική" του Καζαντζάκη, νομίζω πως και στα δύο έργα -ως καλές γραφές- προσφέρουν την δυνατότητα εξερεύνησης πρόσθετων νοημάτων στο κείμενό τους.  Κάποτε ένας θρησκευόμενος φίλος, μού είπε πως δεν θέλει να ξέρει την υπόθεση ενός έργου για να μπορεί να το παρακολουθήσει. Χάνει το ενδιαφέρον του· μου ισχυρίστηκε με απόλυτο τρόπο. Η απάντησή μου ήταν συγκεκριμένη και είμαι σίγουρος πως την κατάλαβε. Του είπα: "Και τα πάθη του Χριστού, τα βλέπεις σε ταινία ευχαρίστως, αν και ξέρεις τι θα γίνει…"  και συνέχισα... "Ψάξε κάτι άλλο εκτός από τα γεγονότα που πραγματεύεται η τέχνη και τότε θα ανοίξει ένας διαφορετικός κόσμος μπροστά σου".

Όσο για το ποιόν ρόλο θα υποδυθώ στην σειρά, είναι εύκολο να τον μαντέψει κανείς αν αναλογιστεί  την πλούσια γενειάδα μου. Πάντως χαίρομαι γιατί θα συναντηθώ σε ενδιαφέρουσες σκηνές με δύο υπέροχες ηθοποιούς· την κυριολεκτικά φωτεινή και ταλαντούχα Φωτεινή Πελούζο και την εγνωσμένης αξίας ηθοποιό Καριοφυλλιά Καραμπέτη.

Αξίζει να αναφέρω ως κατακλείδα αυτού του άρθρου, ότι στο βιβλίο του ο Καραγάτσης έχει δώσει ένα εκπληκτικό τέλος. Μετά το έντονο συναίσθημα του τελευταίου κεφαλαίου, ο αναγνώστης διαβάζοντας την βάσανο της Μαρίνας να συναντήσει τον άντρα της και καθώς βλέπει να την πλησιάζει το καράβι του από τη θάλασσα, ο συγγραφέας μας δίνει μια τελευταία παράγραφο στο βιβλίο που είναι τόσο ψυχρή και απόλυτη όσο το χέρι της Νέμεσης.  Ο Καραγάτσης σε κάνει να ανατριχιάσεις παραθέτοντάς σου μια μικρή –σύντομη- παρατήρηση της φύσης και της ζωής,  δίπλα  στην ανθρώπινη μοίρα. 

Ανάγνωσμα του τέλους του μυθιστορήματος

Υ.Γ
Το κείμενο και την ηχογράφηση την έκανα μια μέρα πριν αναχωρήσω με το πλοίο και προγραμμάτισα την εφαρμογή να την ανεβάσει την ώρα που θα πλησιάζω το νησί που αγαπώ.

ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ

 

 

Η φωτογραφία είναι από τις αρχές του 2024 όταν η Ντίνα η Λαψάτη είχε έρθει στο Christmas Theater να παρακολουθήσει την θεατρική παράσταση Ιλιάδα της Κάρμεν Ρουγγέρη στην οποία είχα την τιμή να παίζω.  Συμπτωματικά και ταιριαστά με την φωτογραφία που τραβήξαμε στα καμαρίνια του θεάτρου, στο έργο ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ υπάρχει μία ενδιαφέρουσα σκηνή που η Μαρία Κάλλας ακούγεται στην άρια  O mio babbino caro. Δεν θα πω όμως περισσότερα για την σκηνή, μια και σίγουρα θα ξεσηκώσει την φαντασία και την αδρεναλίνη των θεατών - αναγνωστών.

Είναι σπουδαίο να βρίσκεσαι δίπλα σε ταλαντούχους ανθρώπους που δουλεύουν ασταμάτητα χωρίς να πτοούνται από την καθυστέρηση αγκαλιάσματος των έργων τους από την εποχή τους. Πολλές φορές λέω στην Ντίνα πως ο μόνος αντίπαλος στην δημιουργία είναι ο ίδιος ο εαυτός μας και οι φοβίες του που τον σπρώχνουν να ενταχθεί στην πλειονοψηφική μετριότητα των γύρω μας. Αυτών που μας χειροκροτούν ή μας αγνοούν ανάλογα με το πόσο τούς ταιριάζουμε ή τους ξεπερνούν τα δημιουργήματά μας.

Ακόμα της λέω να αντέχει τις αντιγραφές που κάνουν σε επιμέρους στοιχεία των έργων - σεναρίων της, γιατί είναι χρέος των σοβαρών δημιουργών να είναι αντιγράψιμοι από άλλους δημιουργούς. Τώρα για τους έμπλεους αγωνίας για επιτυχία και κλεπταποδόχους των ιδεών μας, πάντα μια κλεμμένη ιδέα θα είναι ένα κακέκτυπο μπροστά στην συγκρότηση ενός δομημένου έργου. Αυτοί οι γνωστοί και θλιβεροί άνθρωποι της εποχής μας συνήθως εκτός από τα πρόσκαιρα χρήματα που αποκτούν ως αντιγραφείς, κερδίζουν και την μελλοντική λησμονιά, ως μετριότητες, στις συνειδήσεις των ανθρώπων.

Θα αφήσω όμως να διαβάσετε την χαρά της Ντίνας για την ολοκλήρωση των έργων στην συνέχεια του άρθρου, δανειζόμενος τα λόγια της από το προσωπικό της blog.:
http://konstantinalapsati.blogspot.com/2024/11/blog-post.html

___________________________________________________________________________________

 

ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ

 

Ξεκίνησα να το γράφω τον Νοέμβριο του 2022· τέσσερα βιβλία και σενάριο τηλεοπτικής σειράς τεσσάρων κύκλων (10+10+10+12 επεισοδίων) . Τελείωσε τον Νοέμβριο του 2024 και ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω ότι κατάφερα ένα τόσο σημαντικό κεφάλαιο στη συγγραφική μου διαδρομή. Πολλές φορές είπα “τα παρατάω”  και απόψε λέω “ευτυχώς που δεν το έκανα”.

Σίγουρα είναι πρωτότυπη η θεματολογία, και αδύνατον να την κάνει κάποιος που δεν έχει σφαιρικές γνώσεις και δεν έχει μελετήσει για χρόνια κβαντική φυσική, κοσμολογία, εξελικτικές νευροεπιστήμες, βιολογία, νευρολογία, Ιαπωνικά (χε χε 😊  ) ανατολικό εσωτερισμό και λίγα ακόμα, όπως έκανα αυτά τα δύο δημιουργικά χρόνια, συντροφιά με τον Κώστα Ζωγραφόπουλο, την κινητήρια δύναμή μου. Επίσης, δεν θα μπορούσα να μην έχω γράψει έναν σημαντικό ρόλο επάνω του (τον πατέρα της Λίας Ανδριώτη, τον Χρήστο) για να συνοδέψει και στην οθόνη σαν ηθοποιός το ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ. 

 

Ακόμη, όπως ο Τόλκιν έφτιαξε τον κόσμο του, στο ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ έχει φτιαχτεί ένας άλλος ολόκληρος κόσμος δημιουργίας του Σύμπαντος που πιθανότατα αυτή η άποψή μας της διαφορετικής προσέγγισης της γένεσης των πάντων, θα συζητηθεί από τους σοβαρούς επιστήμονες – και αυτό αφορά κι ένα άλλο, πέμπτο βιβλίο βασισμένο στο ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ που έγραψε ο Κώστας Ζωγραφόπουλος και είναι άπαιχτο σχετικά με τη βιογραφία του φανταστικού ήρωα Στέλιου Μπεχράκη του φυσικομαθηματικού του ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ.

 

Το ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ έχει σταλεί σε εταιρίες παραγωγής αλλά μην περιμένετε να το δείτε τηλεοπτική σειρά, ακριβώς επειδή είναι λίιιγο μπροστά από την εποχή μας. Δεν μας πειράζει, όμως. Επειδή όταν γράφεις, δεν το κάνεις για να χαϊδέψεις τις συνήθειες της εποχής σου, αλλά για να ανοίξεις δρόμο για το Αύριο που θα είναι εξελικτικά καλύτερο και πιο αρμονικό απ’ όσα ζούμε σήμερα σαν ανθρωπότητα.

 

Και κάτι ακόμη: όλη η ιστορία του ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ ήταν ένα μεσημεριανό όνειρο. Πέφτω για ύπνο, το βλέπω, ξυπνάω και ανοίγω αμέσως φάκελο στον υπολογιστή. Κάποιος μπορεί να πει ότι ίσως και να μην ήταν καν όνειρο…

 

Τέλος, ευχαριστώ από καρδιάς όλους όσοι με βοήθησαν με τις πληροφορίες τους πάνω σε θέματα επιτελείωv στρατoύ και αστυνoμίας, μυστικώv υπηρεσιώv  και αντιτρoμoκρατικής, παρακoλoυθήσεων, ΔΑΕΕΒ κ.λπ.

Ξέρετε εσείς, και δεν αναφέρω τα ονόματά σας για ευνόητους λόγους. Είστε όμως υπέροχοι που με ξεμπλοκάρατε!

 

Ακολουθούν οι περιλήψεις και των τεσσάρων βιβλίων / κύκλων. 

Η Λία Ανδριώτη, υπαστυνόμος της Αντιτρομοκρατικής,  έχει δέκα μέρες να βρει τον άγνωστο πληροφοριοδότη μιας καταστροφής, για την οποία ούτε η ίδια ούτε η υπηρεσία της γνωρίζουν κάτι. Για να πάρει τις πληροφορίες η νεαρή υπαστυνόμος θα υποδυθεί τη βοηθό διευθυντή του Οτέλ Αζούρ, του ξενοδοχείου που ιδιοκτήτης του είναι ο πεθερός της. Το ίδιο βράδυ που η Λία φτάνει στο ξενοδοχείο, συναντά τον Δημήτρη Αντωνίου και τον δεκατριάχρονο γιο του Χάρη.

Ο Δημήτρης δείχνει ότι πάσχει από κάποιας μορφής άνοια, κρύβει όμως ένα μυστικό: αυτός είναι ο πληροφοριοδότης της υποτιθέμενης καταστροφής και έρχεται μαζί με τον γιο του από ένα άλλο παράλληλο σύμπαν. Είναι ερωτευμένος με την Λία και τώρα έχει μόνο δέκα μέρες να ζήσει μαζί της ό,τι δεν έχει ζήσει στις εναλλακτικές πιθανότητες των άλλων συμπάντων. Και ο μόνος τρόπος για να το πετύχει αυτό, είναι το ψέμα που έχει πει για την καταστροφή ώστε να φέρει κοντά του την Λία και να την πείσει να τον ακολουθήσει στο δικό του σύμπαν, γιατί ο χρόνος του τελειώνει. Η εκφύλισή του εξελίσσεται ραγδαία και κινδυνεύει να πέσει σε στάση για δέκα χρόνια αν δεν προλάβει να φύγει από το σύμπαν της αγαπημένης του.  

Μπορεί να τους χωρίζει η παραδοξολογία ενός ταξιδιού ανάμεσα σε παράλληλα σύμπαντα, αλλά η θέλησή τους να ζήσουν τον έρωτά τους, θα υπερκεράσει αυτή τη χαοτική απόσταση χρόνου, τόπου και ικανοτήτων.
   Ή μήπως τελικά για κάποιον άλλον λόγο γίνονται όλα, αφού στη ζωή της Λίας μπαίνει ο εξελικτικός νευροεπιστήμονας, Ιάκωβος Νέβης;

ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ.  Ένα αστυνομικό δράμα και ταυτόχρονα μία αξέχαστη ιστορία αγάπης και συγχώρεσης που ενώνει την κβαντική θεωρία και τα παράλληλα σύμπαντα με την εξελικτική νευροβιολογία και τις δυνατότητες του εγκεφάλου, καθώς και τις μεταφυσικές πρακτικές του ανατολικού εσωτερισμού. 

Πέντε μήνες μετά τα γεγονότα της Δημιουργίας, ο Ιάκωβος, ο εξελικτικός νευροεπιστήμονας που την έχει προσεγγίσει, πείθει μ’ έναν αρκετά μεταφυσικό τρόπο την Λία να μεταφέρουν τον Δημήτρη στο κρυφό, ιατρικό εργαστήριό του στην Αθήνα. Η δολοφονία όμως ενός πελάτη του Οτέλ Αζούρ κάνει την υπόθεση του ξενοδοχείου ν’ ανοίξει ξανά κι η αστυνόμος που αναλαμβάνει την έρευνα, τους δημιουργεί συνεχώς προβλήματα.

 

Η Λία ξέρει πως δεν θα μπορέσει να είναι με τον Δημήτρη, αφού όλα τα προγνωστικά είναι εναντίον τους. Ο Δημήτρης βρίσκεται σε καταστολή και σε συνθήκες απόλυτης προστασίας κάτω από την επίβλεψη του Ιάκωβου και της Έλενας, μιας παράξενης γυναίκας που γίνεται η δασκάλα της Λίας.

Καθώς πολλά μυστικά έρχονται στην επιφάνεια, αφού άνθρωποι και καταστάσεις δεν είναι έτσι όπως φαίνονται, η ζωή της Λίας, όσο κι αν η ίδια το αρνείται πεισματικά, αρχίζει ν’ αλλάζει προς το καλύτερο έχοντας πάντα δίπλα της τον Ιάκωβο που, δειλά στην αρχή και καθώς περνάει ο καιρός περισσότερο αποφασιστικά, της δείχνει το ενδιαφέρον του.

Η Λία θα πρέπει να διαλέξει.

 

Την επιθυμία ή τη θέληση.

 

Το εγώ ή το εμείς.

 

Το ρίσκο ή την ασφάλεια.

 

Τον κίνδυνο ή την προστασία.

 

Τη φωτιά ή τον αέρα.

 

Τον Δημήτρη ή τον Ιάκωβο; 

ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ.  Ένα αστυνομικό δράμα και ταυτόχρονα μία αξέχαστη ιστορία αγάπης και συγχώρεσης που ενώνει την κβαντική θεωρία και τα παράλληλα σύμπαντα με την εξελικτική νευροβιολογία και τις δυνατότητες του εγκεφάλου, καθώς και τις μεταφυσικές πρακτικές του ανατολικού εσωτερισμού. 

Δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα της Δημιουργίας και της Προστασίας, η Λία έχει παραιτηθεί απ’ την Αντιτρομοκρατική και φροντίζει τον Δημήτρη στο εργαστήριο του Ιάκωβου, γνωρίζοντας όμως ότι πλησιάζει η ημέρα που θα βγει απ’ την τιμωρία του, θα ξυπνήσει και θα φύγει.

 

Ζει πια μια ήρεμη καθημερινότητα, πιστεύοντας πως έχει αφήσει πίσω όλα όσα έγιναν στο Οτέλ Αζούρ.

 

Μα κάνει λάθος.

 

Ο Χάρης, ο γιος του Δημήτρη, που τώρα πια έχει μεγαλώσει, επιστρέφει και θεωρώντας την Λία υπεύθυνη που έχασε τον πατέρα του, αρχίζει να σκορπά την καταστροφή.

 

Όλος ο κόσμος της καταρρέει σε δέκα μόλις μέρες κι η Λία, μόνη, χαμένη, τυφλή κι έχοντας χάσει όσους αγαπά, έτσι ακριβώς όπως είχε προβλεφθεί χρόνια πριν ότι θα γίνει, ξέρει πως μόνο η ίδια μπορεί ν’ αναμετρηθεί με τον Χάρη και να τον νικήσει, ώστε να σώσει την οικογένειά της.

 

Έτσι, παίρνει τη δυσκολότερη απόφαση της ζωής της. Το τίμημα όμως που θα πληρώσει, θα είναι μη αναστρέψιμο. Τουλάχιστον στο δικό μας σύμπαν, επειδή πάνω στο αιώνιο γύρισμα του τροχού της ζωής, της δίνεται άλλη μια ευκαιρία να ζήσει με τον άντρα που αγαπάει. 

ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ.  Ένα αστυνομικό δράμα και ταυτόχρονα μία αξέχαστη ιστορία αγάπης και συγχώρεσης που ενώνει την κβαντική θεωρία και τα παράλληλα σύμπαντα με την εξελικτική νευροβιολογία και τις δυνατότητες του εγκεφάλου, καθώς και τις μεταφυσικές πρακτικές του ανατολικού εσωτερισμού. 

 Πέντε χρόνια μετά την ομηρία στο εστιατόριο Λ’ Αζούρ, βρίσκουμε την Λία και τον Ιάκωβο να ζουν σαν Βέρα και Ιάσονας, ζώντας διαφορετικές ζωές απ’ τις προηγούμενες που είχαν. Η Λία έχει πλήρη συνείδηση του ποια ήταν, ο Ιάκωβος όμως παραμένει αδαής και εγκλωβισμένος στο δικό του δυσοίωνο κάρμα.

 

Ο Δημήτρης, με τη βοήθεια του Εμίλ Ταλαγιότ, ιδιοκτήτη του Οτέλ Αζούρ, πείθει την Λία με την οποία είναι ακόμη ερωτευμένος, να ταξιδέψουν στο παρελθόν για να λύσουν την κατάρα γενεών που έχει πέσει στην οικογένειά της κι η οποία ευθύνεται για όσα έχει ζήσει η Λία, όσα ζει κι όσα θα συνεχίζει να ζει.

 

Η Λία, νομίζοντας πως μόνο αν λυθεί η κατάρα θα μπορέσει τελικά να έχει μέλλον με τον άντρα που αγαπάει,  ταξιδεύει πίσω στο παρελθόν και στο χωριό Κιβέρι, στα εδάφη του οποίου βρίσκεται τώρα χτισμένο το Οτέλ Αζούρ. Μαζί με τον Δημήτρη προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο της άγνωστης εκείνης  γυναίκας που έχει ρίξει την κατάρα στην οικογένειά της.

 

Τα λάθη που κάνουν, όμως, θα τα πληρώσει πάλι η Λία.

Γιατί όταν επιστρέφουν στο παρόν, πιστεύοντας ότι η κατάρα έχει λυθεί, ο Ιάκωβος κάνει την κίνηση ματ. Και η Λία, επιτέλους, βρίσκει το πολύτιμο άσραμ της. 

ΟΤΕΛ ΑΖΟΥΡ.  Ένα αστυνομικό δράμα και ταυτόχρονα μία αξέχαστη ιστορία αγάπης και συγχώρεσης που ενώνει την κβαντική θεωρία και τα παράλληλα σύμπαντα με την εξελικτική νευροβιολογία και τις δυνατότητες του εγκεφάλου, καθώς και τις μεταφυσικές πρακτικές του ανατολικού εσωτερισμού. 

#ΟΤΕΛ_ΑΖΟΥΡ_ΒΙΒΛΙΑ_ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ

#ΣΕΝΑΡΙΟ_ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΣ_ΣΕΙΡΑΣ

#ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ_2022_ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ_2024

#ΛΙΑ_ΔΗΜΗΤΡΗΣ_ΙΑΚΩΒΟΣ_

#ΟΤΕΛ_ΑΖΟΥΡ_1_ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

#ΟΤΕΛ_ΑΖΟΥΡ_2_ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

#ΟΤΕΛ_ΑΖΟΥΡ_3_ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

#ΟΤΕΛ_ΑΖΟΥΡ_4_ΑΣΡΑΜ

#ΚΒΑΝΤΙΚΗ_ΦΥΣΙΚΗ #ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ_ΣΥΜΠΑΝΤΑ #ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ_ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΗ_ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

#ΚΑΡΜΑ #ΖΕΝ #ΤΡΟΧΟΣ_ΤΗΣ_ΖΩΗΣ #ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΗ #ΑΣΤΡΙΚΗ_ΠΡΟΒΟΛΗ

#ΜΙΑ_ΔΥΝΑΤΗ_ΕΡΩΤΙΚΗ_ΙΣΤΟΡΙΑ

#new_books #new_tetralogy_books #new_script #new_tv_series #quantum_physics #physical_cosmology #many_worlds_interpretation #3D_world #evolutionary_neuroscience_of_the_brain #zen #karma #cyclic_changes #wheel_of_samsara #self_consciousness #astral_projection_OBE

#a_powerful_love_story #1_Creation_2_Protection_3_Destruction_4_ASHRAM आश्रम