 |
| Τυφλός Φινέας Κώστας Ζωγραφόπουλος, Ιάσονας Γιάννης Κορρές |
Με αφορμή μία φωτογραφία ενός μόνο ρόλου, από όσους υποδύομαι στην θεατρική παράσταση της Κάρμεν Ρουγγέρη, του βασιλιά Φινέα, θα ήθελα να γράψω μερικές σκέψεις που συνδέουν το θέατρο με την ιστορία και την άχρονη πολιτική συμπεριφορά του ανθρώπινου είδους.
Την Αργοναυτική εκστρατεία που παρουσιάζει στο ομότιτλο έργο η σπουδαία σκηνοθέτιδα, λίγο πολύ όλοι την ξέρουμε. Τα παιδιά μέχρι στιγμής στα σχολεία την μαθαίνουν σαν ένα όμορφο παραμύθι και κάποιοι ανήσυχοι ενήλικες ερευνητές την ψάχνουν ως χαμένη ιστορία με συμβολισμούς μέσω των μύθων. Εγώ πάλι, έχοντας διαβάσει πολλές πληροφορίες, θα ήθελα να καταθέσω με εύθυμο τρόπο τις σκέψεις μου.
Διάβαζα
τελευταία την επικαιρότητα και έμαθα πως ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των Ηνωμένων
Πολιτειών σκέφτεται μεταξύ άλλων να επεκτείνει τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας
του μεταξύ άλλων περιοχών του πλανήτη καί στην Γροιλανδία. Οι αναλυτές που σκέφτονται λίγο περισσότερο τις
ανάγκες που οδηγούν στην εμφάνιση γεωπολιτικών διεκδικήσεων, μιλούν για ένα
πολύτιμο υπέδαφος που διαθέτει αυτή η αχανής περιοχή. Λογικό λοιπόν ήταν να ανοίξει τις διαθέσεις
του σφετερισμού μιας υπερδύναμης όπως είναι οι ΗΠΑ. Κάπως έτσι σε μια μικρότερης κλίμακας εξουσία
ήταν κατά το άγνωστο παρελθόν και οι πόλεις κράτη της Μεσογείου, που
περιβάλλονται από την αχλή του μύθου.
Είχαν ακούσει λοιπόν στην τότε Ιωλκό πως είναι πλούσιες και γεμάτες χρυσό οι
περιοχές της Κολχίδας και αυτό αποτέλεσε μια καλή ευκαιρία να οργανώσουν την
κερδοφόρα εκστρατεία τους. Ίσως πάλι να
μην είναι και έτσι και ο μύθος. Άλλωστε ετυμολογικά η λέξη “μύθος” σημαίνει εξιστορώ
εν τάχει γεγονότα. Μπορεί λοιπόν ο μύθος της Αργοναυτικής εκστρατείας να
αναφέρει μια σπουδαία παλιά ιστορία που φαντάζει αδιανόητη για τις πληροφορίες
που αντέχει να αφομοιώσει η σύγχρονη ανθρώπινη κοινότητα.
Ο Φινέας λοιπόν, ως ρόλος που υποδύομαι στο έργο, ήταν ένας Βασιλιάς στην Σαλμυδησσό της ευρύτερης περιοχής της Θράκης εντός του Εύξεινου Πόντου. Ο συγκεκριμένος είχε απασχολήσει ως τραγικός ήρωας καί τον Αισχύλο που την χτυπημένη από την νέμεση ζωή του την ξεδίπλωσε στην χαμένη τραγωδία του Φινεύς. Τι ήταν όμως ο Φινέας. Εκτός από καρπερός εξουσιαστής της περιοχής του, υπήρξε και θρασύς βασιλιάς, όπως ακριβώς και σήμερα είναι οι βασιλείς των παγκόσμιων εξουσιών, που για τους πολλούς, ονομάζονται δημοκρατίες. Ο Δίας βέβαια τον τιμώρησε για τον χαρακτήρα του. Τον έκανε γέρο, προφανώς για να πάψει να κάνει τον ωραίο, τον τύφλωσε για να χάσει την υλική απόλαυση και το κυριότερο του έστειλε δυο φτερωτές γυναίκες, τις Άρπυιες, που δεν τον άφηναν να χορτάσει ποτέ το φαΐ του. Με λίγα λόγια, πολύ σοφά ο Δίας έκανε αυτό που συνέβη στους και σε εμάς αρχής γενομένης από την εποχή των μνημονίων. Δηλαδή η τιμωρία που υπέστη ο αναιδής νεοέλληνας που νόμιζε την εποχή της αλητείας του χρηματιστηρίου πως χωρίς εργασία μπορείς να απολαμβάνεις μετέχοντας του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Πόσο κοντά είναι οι εποχές…
Φυσικά όλα αυτά που αναλύω δεν αφορούν την παιδική παράσταση. Σε αυτήν μέσα από την πιστότητα του μύθου απολαμβάνουν οι μικροί φίλοι ένα μοναδικό θέαμα. Βέβαια η αλήθεια είναι πως περισσότερο ενθουσιασμένοι είναι οι ενήλικες που συνοδεύουν τα παιδιά τους ή και έρχονται μόνοι, γιατί ξέρουν πως η Κάρμεν Ρουγγέρη δημιουργεί σπουδαίες παιδικές παραστάσεις για ενηλίκους.
Παρ’ όλα
τούτα όμως, εμένα το δαιμόνιο της αναζήτησης μέσα μου, θέλησε να σας πει αυτά
τα λίγα λόγια. Δεν είναι βέβαια όσα ξέρω και συνειδητά κρίνω πως δεν
ενδιαφέρουν το ευρύ κοινό. Αυτός που
είναι ερευνητής ξέρει και μόνος του να ψάξει τις αλήθειες που κατά καιρούς τον
καίνε.
Θα σημειώσω ως ίαμα στη σκέψη μας πως στην
παράσταση, ο Κένταυρος Χείρων που επίσης υποδύομαι, λέει στον μικρό Ιάσονα που τον
μεγάλωσε κρυφά, “κάθε φορά που μαθαίνεις κάτι, γίνεσαι ένας
καινούργιος άνθρωπος…”
Ποιος όμως από εμάς θέλει να αλλάξει; Πως μπορεί να απεκδυθεί την εικόνα του
εαυτού του καθώς καμαρώνει γι αυτήν και κάποιες φορές εκφέρει περήφανα την ερώτηση:
“Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”
Πληροφορίες παράστασης (ΕΔΩ)
