Η μετέωρη Ελλάδα

Το γεγονός

Αναστασία Παπαγεωργίου

3 Ιουνίου στις 10:49 π.μ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 10/6 ώρα 21,30 ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ  ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΠΟΛΙΤΕΙΑ"  η Μετέωρη Ελλάδα του Pedro Olalla Ο Pedro Olalla θα είναι μαζί μας και θα μας μιλήσει για την ταινία

Ο Pedro Olalla Gonzalez de la Vega (Οβιέδο, Ισπανία 1966) είναι συγγραφέας, ελληνιστής, καθηγητής φιλόλογος, μεταφραστής και φωτογράφος, και σε αυτούς τους τομείς συνεργάζεται τακτικά με εκδοτικούς οίκους και εκπαιδευτικούς και πολιτιστικούς φορείς από διάφορες χώρες του κόσμου. Εδώ και τριάντα χρόνια, διατηρεί μια έντονη σχέση με την Ελλάδα και το 1994 μετοίκησε στην Αθήνα. Η κύρια απασχόλησή του είναι η συγγραφή: περισσότερα από 30 πρωτότυπα έργα λογοτεχνικού και πολιτιστικού περιεχομένου, σε διάφορες γλώσσες, καθώς και μια μακρά σειρά από δημοσιογραφικά άρθρα και μεταφράσεις Ελλήνων και Ισπανών συγγραφέων, με ειδίκευση σε λογοτεχνία, αρχαιολογία, ιστορία και ανθρωπιστικές σπουδές. 

Οι σκέψεις

Ήταν όμορφα. Η ατμόσφαιρα υγρή. Πατούσαμε το γρασίδι που κρύβει κάτω από την εφήμερη ζωή του τα πέτρινα ίχνη της δόξας του πνεύματος, ενός ξεχασμένου παρελθόντος, στην Ακαδημία του Πλάτωνα. Μια προβολή ταινίας με λίγους πραγματικούς Πολίτες, που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον μας ο λόγος του Pedro Olalla μέσα από την ταινία.

Στους χαιρετισμούς του τέλους κατά τα λόγια που ανταλλάξαμε με τον εξαίσιο άνδρα, Έλληνα στην ψυχή, του είπα πως αυτό που αξίζει συγχαρητήρια και λείπει από τους ομόγλωσσούς μας, είναι πως δεν μιλά απλώς Ελληνικά, αλλά σκέφτεται μέσα από αυτήν την σπερματοφόρα γλώσσα.
Ερωτήματα που για εμάς στους ζώντας τον αγοραίο φόβο αναλώνονται σε ύβρεις κατά των πολιτικών ή και μεταξύ των ψηφοφόρων, μοιάζουν δίπλα στον λόγο του Pedro ανόητα μουγκανητά βοοειδών. Η ταινία τολμά να θέσει το ζήτημα της αναζήτησης μιας παγκόσμιας εξέλιξης μέσα από την Ελληνίδα Πολιτική σκέψη.

Είχα διαβάσει κείμενά του. Είχα δεδομένη την εκτίμησή μου στο πρόσωπό του. Όμως χτες κάποιες αισθήσεις μου γέννησαν κάτι μεγαλύτερο για αυτόν τον σεμνό άνδρα που μου έμοιαζε πως ερχόταν μέσα από μια πύλη του παρελθόντος, γεμάτος από Πολιτική διαλεκτική μπολιασμένη με τις αξίες του θεάτρου που ήξερε να βάζει ερωτήματα σε ενεργούς πολίτες και όχι σε θεατές διασκεδαστές της ανίας τους.

Κάτι πάει καλά και το οσμίζομαι!