Το έργο Μήδεια του Μποστ, ανέβηκε στις 12,13 και 19 και 20 Μαίου 2018 στον
θεατρικό χώρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Εργαζομένων ΕΛ.ΤΑ με ελεύθερη
είσοδο για το κοινό. Ήταν μία ακόμη πρόταση πολιτισμού των εργαζομένων στα ΕΛ.ΤΑ.
Ηθοποιοί κατά σειρά εμφανίσεως ρόλων:
Τροφός Κατερίνα Αλυσανδράτου
Καλόγρια Ελισσάβετ Μενεξιάδη
Ψαράς -Εξάγγελος Τζία Κανελλάκη
Μήδεια Γιούλη Καραουλάνη
Οιδήποδας -Ιάσων Δημήτρης Καρακοντάκης
Αντιγόνη Δέσποινα Μάκρα
Ευριπίδης -Καλόγερος Γιώργος Ζώης.
Συντελεστές:
Μουσική Αντώνης Αθανασόπουλος
Ενδύματα Κορίνα Βουτσινά
Κατασκευή Σκηνικού Χρήστος Ανδρεουλάκης
Ήχος -Φωτισμός Βαγγέλης Αποστόλου
Σκηνοθεσία -Εικαστικά Κώστας Ζωγραφόπουλος
Σημείωμα Σκηνοθέτη :
Θα μπορούσε η Μήδεια να είναι η ίδια η Ελλάδα; Μια πάλαι ποτέ αγλαός
βασίλισσα, βάρβαρη σήμερα, με ψυχικές διαταραχές; Ίσως ναι, διότι: Δεν
γνωρίζει αν ανήκει στην Ανατολή ή την Δύση. Έχει αμύθητη περιουσία και
ζητά διαρκώς δανεικά. Επαίρεται για την ιστορία της και υιοθετεί ξενικές
συνήθειες. Αυτή η κυρία, έχει πολλά παιδιά. Αποκληρώνει διαρκώς και
διώχνει από κοντά της τα σκεπτόμενα, ικανά τέκνα της και προστατεύει τα
βραδύνοα με χαρακτήρα ιδιωτείας, δημιουργώντας εξ αυτών αξιωματούχους
γύρω της. Χαίρεται όταν τα βολεμένα πάνω της παιδά αποφεύγουν τις
υποχρεώσεις αλλά διεκδικούν με θράσος δικαιώματα. Η Ελλάδα, ναι, μειδιά
ως Μήδεια, όπως γράφει ο Μέντης. Αναλώνεται στα επουσιώδη και τους
τύπους, ενώ αδιαφορεί για τα μείζονα. Ζητά τον έπαινο από τους εχθρούς
της και καμαρώνει όταν γκρεμίζει η ίδια το σπίτι της κατά πως το ζητούν
εκείνοι. Καμαρώνει σαν την Αθηνά μέσα στον Παρθενώνα, αλλά κρατεί
σπασμένο δόρυ έχοντας το βλέμμα του Καραγκιόζη. Θέλει να είναι το κέντρο
της οικουμένης, ενώ ξηλώνει σκέψεις και λέξεις από την γλώσσα της.
Είναι όμορφη γυναίκα! Φόνισσα αλλά όμορφη! Όμως η Ελλάδα είναι η μητέρα
μας κι εμείς τα παιδιά της και τούτο δεν αλλάζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου