Ήταν ένα όμορφο πρωινό του φθινοπωρινού Σεπτέμβρη στις γειτονιές που βρίσκονται κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης. Η Κωνσταντίνα Λαψάτη, αποφεύγει να μιλά γιατί προτιμά να γράφει. Οι ανάγκες όμως επικοινωνίας της με ανθρώπους πολύ μακριά από το γλωσσικό τοπίο των ανθρώπων της πατρίδας μας, την έπεισαν να μιλήσει στο μικρόφωνο και στον φακό για όσα έκρινε πως αξίζει να αναφέρει για τον εαυτό της.
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί της, πως δεν έχουν καμία αξία τα επαινετικά επίθετα προς ένα συγγραφέα. Ο αναγνώστης μόλις διαβάσει απόσπασμα γραφής του δημιουργού, καταλαβαίνει αν το βιβλίο τον ικανοποιεί. Άλλωστε κανένα βιβλίο δεν είναι κακό, απλώς κάθε γραφή ταιριάζει και γοητεύει το ύψος της "όρασης" κάθε ανθρώπου.
Στο προσωπικό της ιστολόγιο (ΕΔΩ) έχει αφήσει για το τελευταίο της ιστορικό μυθιστόρημα, την ΠΑΡΣΑ, ένα γενναίο απόσπασμα για κάθε αναγνώστη που θέλει να την γνωρίσει μέσα από την γραφή της.
Αν με ρωτούσε κάποιος ποια λέξη θα έβαζα δίπλα στο όνομα της Λαψάτη, αυτή θα ήταν το "αξίζει".
Κ.Ζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου