Σκέψεις κατά το ξεκίνημα της σειράς Γλυκάνισος

 

 

 

 

Γλυκάνισος. Μία λέξη που ακουμπά στην υπόθεση της κοινωνικής σειράς που ανέβηκε από την τηλεοπτική συχνότητα του ΣΚΑΪ για την περίοδο 2022-2023. Θυμάμαι ακόμη την στιχομυθία με την Κωνσταντίνα Λαψάτη, μετά το τηλεφώνημα που δέχτηκα και ενώ δουλεύαμε διορθώνοντας ένα επεισόδιό μας από την σειρά Γεφυραίοι  κατά την ημέρα που μου προτάθηκε η συμμετοχή μου στη σειρά, και πριν ακόμη διαβάσω από το email μου τα δύο πρώτα επεισόδια που μου είχαν στείλει.

-            Μόλις μου έκαναν πρόταση για μια νέα σειρά που θα βγει στην τηλεόραση.

-            Από ποιόν;

-            Από την Tanweer

-            Ποιος το γράφει;

-            Ο Κυρίτσης

-           Ο γνωστός;

-          Ναι, ο Γιώργος Κυρίτσης.

-            Να πας.

Δεν συζητήσαμε τίποτα άλλο και αμέσως μετά τα δύο πρώτα επεισόδια που διαβάσαμε νιώσαμε εναρμονισμένοι με αυτήν την αυθόρμητη πρώτη συζήτησή μας. Ο Χίτσκοκ έλεγε πως για να φτιάξεις μια καλή ταινία χρειάζεται τρία πράγματα να είναι καλά: «Το σενάριο, το σενάριο και το σενάριο». Πέρα όμως από την πρώτη εντύπωση, διαπίστωσα αργότερα πως όλοι οι συμμετέχοντες έδιναν -και συνεχίζουν να δίνουν- τον καλύτερο εαυτό τους για να δημιουργήσουν μια  κινούμενη εικόνα που φέρνει καλά ζυγιασμένα ερωτήματα στο τώρα της ζωής μας μέσα από την επικαιρότητα. Ο λόγος για αυτήν την έντονη πληθυσμιακή αλλαγή στη χώρα μας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης, από μετακινήσεις πληθυσμών εκτός ηπείρου, για την οποία οι αιτίες δεν εξηγούνται εύκολα σε συζήτηση καφενείου.

Ο ρόλος του Θόδωρου που μου προτάθηκε -και δέχτηκα- είναι άκρως ενδιαφέρων. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα που ξεκινά στην σειρά ως κηπουρός στο σπίτι των Δεμίρηδων (επώνυμο πρωταγωνιστικής οικογένειας).  Είναι ένας ηλικιωμένος υπάλληλος που αγαπά τη ζωή της οικογένειας των πρωταγωνιστών όπως και τον κήπο που διαθέτουν.  Ο σεναριογράφος με την ομάδα του, μέσα από αυτό τον ήρωα κρατά μια ισορροπία σύνδεσης της παράδοσης χιλιάδων χρόνων μέσα από την  γλώσσα μας με το σήμερα. Στην καθημερινότητά του ο Θόδωρος χρησιμοποιεί αποφθέγματα από το ξεχασμένο παρελθόν, αλλά κυρίως ενδιαφέρον έχουν οι αντιδράσεις του σε όσα συμβαίνουν. Οι αντιδράσεις του, έχουν ένα ήθος που δικαιολογούν την άποψη πως «οι αρχαίοι δεν ήταν σπουδαίοι γι αυτά που είπαν αλλά για αυτά που έζησαν».

Δεν θα σημειώσω τους συντελεστές και τους εξαίρετους ηθοποιούς που πλαισιώνουν την μυθιστορία της σειράς. Είμαι σίγουρος πως είστε ενημερωμένοι, αλλά θα αφήσω και στο τέλος της γραφής έναν σύνδεσμο που αναφέρονται εκτενώς.  Σε αυτήν την προσωπική μου σελίδα θα ανεβάσω μια σκηνή μόνο με την πρώτη ηθοποιό που έκανα γύρισμα σε αυτήν την σειρά, την Γιούλη Γεωργακοπούλου, για να πάρετε μια γεύση των προαναφερομένων μου σχετικά με την γραφή του Γιώργου Κυρίτση και γιατί όχι να βρεθούμε παρέα μέσα από τις μικρές οθόνες για όσο διάστημα θα ταξιδέψουμε τον λόγο στις ψυχές των τηλεθεατών.
Να είστε καλά και πέρα από την τηλεόραση υπάρχει και η ζωή στην οποία οφείλουμε όλοι να βγούμε νικητές.  Νικητής για τη δική μου αντίληψη είναι ο άνθρωπος αυτός, που μέσα στην βία της ανθρώπινης φύσης, μπορεί και συνεχίζει να ζει συνειδητά.  

  Υ.Γ
Παλαιότερη δημοσίευση με τους συντελεστές της σειράς ΕΔΩ