Αυτή είναι μια ιδιαίτερη δημοσίευση που απευθύνεται σε ανθρώπους που θέλουν και μπορούν να έχουν κρίση στη ζωή τους.
Θέλω να πιστεύω, χωρίς αυτό που αναφέρω να είναι άσχετο από το θέμα της ανάρτησης, πως σκοπός των
παραστατικών τεχνών δεν είναι ο προσηλυτισμός των ανθρώπων στα πιστεύω του
εκάστοτε δημιουργού, αλλά η έκθεση μέσα από κάθε έργο της τραγικότητας της ζωής
με τον κωμικό ή θλιβερό τρόπο όσο αυτή συντελείται. Η κρίση της κάθε δημόσιας παρέμβασής ανήκει στον αποδέκτη της τέχνης.
Αν θέλουμε να ανακαλύψουμε σε ένα
δημιουργό τις ενδεχόμενες λογικές παγίδες που μπορεί να κρύβει ο δημόσιος λόγος
του με σκοπό να παραπλανήσει τον αφελή, καλό είναι να ψάχνουμε την ταυτότητα
και την συνέπεια της ζωής του. Ένας παραδόπιστος και καταδικασμένος για
εγκλήματα καλλιτέχνης δεν μπορεί να μας μιλήσει για την αρετή και την εγκράτεια
προς τον πλούτο. Φαντάζομαι αυτό να είναι αυτό κατανοητό στον αναγνώστη. Διαφορετικά θα του προτείνω να προσλάβει για bayby siting έναν καταδικασμένο για παιδεραστία πλην κατά τα άλλα γλυκό άνθρωπο.
Έτσι επειδή σήμερα στη φάση που
βρίσκεται η παγκόσμια κοινωνία θα πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους από τον όγκο των πληροφοριών που αναπαράγονται μεθοδευμένα από τα μέσα ενημέρωσης, ποια είναι ψευτοδιλήμματα,
ποιος τα βάζει και τι συμφέρον έχει από την σκόπιμη παραπλάνηση ατόμων και λαών. Η πεποίθηση "αφού το άκουσα" είναι και αληθινό θα πρέπει να εκλείψει αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως άτομα και ως κοινωνίες.
Για να γίνει αυτό το θαύμα στο μυαλό μας, έχουμε ανάγκη την αποσαφήνιση εννοιών μέσω της γνώσης. Η αλησμόνητη ηθοποιός και ποιήτρια Κατερίνα Γώγου είχε πει: «Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου, ε;» Όταν καταλάβουμε τις έννοιες παγίδες τότε θα αρχίσει να φεύγει η ομίχλη από την όραση της σκέψης μας. Τραγικά αστείο είναι πως μέσα από την λογική της "δημοκρατίας" δι' αντιπροσώπων, οι άνθρωποι έχουν εθιστεί στο να παραδίδουν την ίδια τη ζωή τους να κυβερνάται από άλλους. Είναι θλιβερό αν αναλογιστούμε πως σε μεγάλο ποσοστό οι ενασχολούμενοι με την πολιτική και κυρίως στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι άτομα τυχοδιωκτικά, χωρίς γνώσεις και ιδιοτελή κατά την διαχείριση των δημόσιων αγαθών. Έχουμε γεμίσει από επιδερμικά σκεπτόμενους αυτόκλητους κοινωνιοπαθείς σωτήρες, που νιώθουν ανώτεροι των άλλων διακηρύσσοντας ιδέες για την δήθεν σωτηρία των υπολοίπων.
Αντί λοιπόν να αρχίσω να γράφω προσωπικές απόψεις με παραπομπές σε βιβλιογραφία που κουράζουν, σκέφτηκα να αναρτήσω απλώς δύο βίντεο. Δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις της ζωής. Κάτω από κάθε βίντεο θα βάλω στοιχεία των ομιλητών από το διαδίκτυο με συνδέσμους. Καλό είναι να ανατρέξετε σε αυτά. Θα διαπιστώσετε πως ένας μη επιστήμων, ο Brian Dunning, αν και είναι καταδικασμένος για απάτες, νουθετεί τον κόσμο με έννοιες και θεωρίες που βολεύουν το κέρδος των ανθρώπων που διαχειρίζονται την ύλη και πως ένας άλλος, ο Μάνος Δανέζης, με την επιστημονική γνώση και το αποδεδειγμένο ήθος του, προσπαθεί να αφυπνίσει τους ανθρώπους γιατί πιστεύει πως τα πάντα στη φύση είναι Ένα, γνωρίζοντας πολύ καλά την ιστορία και τις πηγές των πληροφοριών που σκόπιμα δεν μαθαίνουν κατά την εκπαίδευση στα παιδιά μας.
Νομίζω δεν χρειάζονται άλλα λόγια.
Εύχομαι καλή σας ημέρα, εκτός κι αν κάποιοι βρίσκετε καλό το σκότος...
Brian Dunning
Στοιχεία για τον ομιλούντα:
https://en.wikipedia.org/wiki/Brian_Dunning_(author)
Μάνος Δανέζης
Στοιχεία για τον ομιλούντα: https://www.manosdanezis.gr/
