THE BOY AND THE TREE - ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

 

Πατήστε στην εικόνα για να δείτε την ιστορία

https://www.youtube.com/watch?v=Lal-RBkMVrA

Όταν έρθει η ώρα να «δεις» κάτι αυτό θα γίνει.

Τον Ιανουάριο του 2012 πριν ακριβώς δώδεκα χρόνια είχε δημιουργηθεί μια όμορφη ταινία κινουμένων σχεδίων από τον Παναγιώτη Ράππα και τους συνεργάτες του. Τότε δεν την είχα δει. Δεν θα μπορούσα να την δω. Ίσως δεν έπρεπε τότε να την δω. Εκείνη την περίοδο είχα μια δύσκολη μεταμόρφωση στη ζωή μου μέσα από πόνο, έτσι όπως πρέπει πάντα να γίνονται οι αλλαγές της πολύτιμης ψυχής μας. Πέρασαν τα χρόνια τα φτερά μου έγιναν πάλι στο χρώμα και το μέγεθος που ήθελα  και τώρα που πλέον έχω μέσα μου σε ισορροπία την χαρά μα και την θλίψη της επίγνωσης για την ίδια τη ζωή, συναντηθήκαμε με αυτό το δημιούργημα του υπέροχου Παναγιώτη.

Μέσα σε αυτό συνάντησα και τον άντρα που μου ψήλωσε τη σκέψη ώστε να βλέπω εικόνες πίσω από τον σουρεαλισμό των λέξεων με τα τραγούδια του από τότε που ήμουν έφηβος. Θα έλεγα πως μεγαλώσαμε μαζί με τον Διονύση Σαββόπουλο. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη επιλογή φωνής για το δέντρο εκτός από εκείνον. Συνάντησα ακόμη μέσα σε αυτή την ταινία και τον Μπάμπη τον Τσέρτο που το βλέμμα του νιώθω ακόμη να με κοιτά με την πειρακτική του ματιά σε εκείνες τις σύντομες συζητήσεις μας σε περιοδεία και να μου λέει με τον τρόπο του πως εμείς οι δυο έχουμε να συζητήσουμε πολλά για όσα δεν συνηθίζονται να μπαίνουν στις κουβέντες των ανθρώπων.

Όλοι αυτοί λοιπόν ήρθαν μέσα από αυτό το έργο και με συνάντησαν δώδεκα χρόνια αργότερα, απολαμβάνοντας μια τρυφερή ταινία που δεν φοβήθηκε να εμπιστευτεί το άρωμα της Ελλάδας τόσο στο τραγούδι όσο και στις εικόνες της Αθηναϊκής πραγματικότητας. Το παλιό σπίτι μου θύμισε εκείνο του Αντωνάκη και της Ελενίτσας στην οδό Τριπόδων και την χαμένη νιότη μας που παρασύρθηκε από το άκριτο κέρδος μιας αφιλοσόφητης ανοικοδόμησης για τον άνθρωπο όμως χωρίς τον άνθρωπο πλάι στα κέρδη των επενδυτών.

Το παραμύθι, τα ξωτικά και το υπερβατικό της φύσης το πολέμησαν πολλά χρόνια με συστηματική μανία να το ξεριζώσουν από τους λαούς κι ακόμα το επιχειρούν. Το κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό και αποτέλεσμα της λεγόμενης σύγχρονης πραγματικότητας είναι ο άρρωστος κόσμος που βιώνουμε μέσα και έξω από εμάς. Οι νεράϊδες και τα ξωτικά όμως ως αλλόκοσμος περιμένει άθικτος πίσω από την εξελισσόμενη επιστήμη της κβαντικής που μας έχει φέρει σαν "άγγελος εξάγγελος" όπως θα έλεγε ο Σαββόπουλος νέες θεωρήσεις για το μέγα ερώτημα "Τι είναι ο Κόσμος". Μας φέρνει πληροφορίες που μας ταρακουνούν, λέγοντάς μας πως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τα πιστεύουμε. Μας λέει η επιστήμη πως ζούμε την ιδέα μιας φανταστικής πραγματικότητας για όλα όσα έχουμε θεοποιήσει ονομάζοντάς τα «Ύλη». Όμως όλα αυτά είναι αθέατα στις αγορές του κέρδους και των πολέμων για απόκτηση φυσικών πόρων στις εξουσίες του ασήμαντου κατά τα άλλα είδους μας μπροστά στο Σύμπαν.

Ευχαριστώ τον Παναγιώτη Ράππα και όσους έβαλαν την ψυχή τους σε αυτήν την ταινία γιατί με ταξίδεψαν σε σκέψεις που τις είχα ανάγκη αυτή την στιγμή.

Καλές γιορτές να έχουμε με ό,τι σημαίνει για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά.