Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή

Αρχικό στάδιο κατασκευής σκηνικού

Σήμερα στις 16 Δεκεμβρίου του 2016 θα γίνει στο πρώην Ριάλτο – Αλέκος Αλεξανδράκης, η πρεμιέρα του επιτυχημένου κατά το παρελθόν έργου των Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου «Μπαμπά μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή». 

Σε κάθε ανέβασμα του έργου, το αγκάλιασμα των θεατών ήταν αυτό που το καθόριζε ως επιτυχία. Την συνέχιση αυτής της επιτυχίας εγγυάται το καλλιτεχνικό σχήμα που ανέλαβε κάτω από την σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα να κοινωνήσει για ακόμη μια φορά το πάντα επίκαιρο έργο. 

Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία που συντελείται επί σκηνής σε μια αυλή χωριατόσπιτου κάπου στους Γαργαλιάνους. Τα πρόσωπα των ρόλων θα έλεγα πως είναι εντελώς δικά μας, αφού αναγνωρίζουμε στοιχεία τους εκτός από τα εσώψυχά μας σίγουρα στον περίγυρo. 

Με απλό διασκεδαστικό τρόπο, οι δύο συγγραφείς καταφέρνουν να μιλήσουν για την ύβρη του πολιτισμού μας που μετονομάζει την επιθυμία της ανθρώπινης απληστίας σε ανάγκη, φτάνοντας μέχρι τον φόνο. 

Προσωπικά σε όσες πρόβες βρισκόμουν στην πλατεία για να συνεχίσω την εργασία μου μετά το πέρας τους, γελούσα με την ψυχή μου. Θες οι ταλαντούχοι σπουδαίοι ηθοποιοί, θες ο ρυθμός και το κείμενο, μου έφερναν πάντα το γέλιο που αφήνει γεύσεις από ερωτήματα. Το να είναι λαϊκό ένα έργο αποτελεί δύσκολη τέχνη κατά το γράψιμό του. Στα Διονύσια ή τα Λήναια της Αθήνας που βρίσκεται λίγα μέτρα κάτω από τα πόδια μας σήμερα, τα έργα που παιζόντουσαν ήσαν σίγουρα λαϊκά. Αυτό το αγνοούν σήμερα οι άνθρωποι που ισχυρίζονται πως γνωρίζουν θέατρο, νομίζοντας πως η λογοπλοκία μαζί με ανέκφραστα συναισθήματα και θολές ατμόσφαιρες είναι η επιτομή της κουλτούρας. 

Αυτό το έργο λοιπόν ζητά να χαλαρώσουν οι θεατές και να πλησιάσουν με γέλιο τους χαρακτήρες της ιστορίας, ώστε μέσα από αυτή την λειτουργία να κατανοήσουν αυτό που έχουν εκπαιδεύσει τον εαυτό τους να αντιλαμβάνεται. Η πολυεπίπεδη ανάγνωση είναι ένα ακόμη προσόν της άξιας τέχνης. 

Είμαι σίγουρος πως άνθρωποι με θεατρική αντίληψη σαν τον Αλέξανδρο έχουν να δώσουν πολλά ακόμη, ανατρέποντας βεβαιότητες σε ό,τι έχουμε μάθει να κατατάσσουμε και να ταξινομούμε οι ενασχολούμενοι με τα θεατρικά πράγματα. 

Για τους ηθοποιούς δεν πρόκειται να γράψω τίποτε σε αυτό το άρθρο, γιατί η εκτίμησή μου για κάθε έναν ξεχωριστά φαινόταν κάθε μέρα στον χαιρετισμό μας και στην καθαρή ματιά που μου γεννούσαν με το υπέροχο παίξιμό τους. 

Το σκηνικό κρίνω πως ήταν επιτυχημένα ταιριαστό με τον τρόπο σκέψης που στηλιτεύει το επίκαιρο κείμενο των συγγραφέων, καταδεικνύοντας πως το κιτς είναι μέρος της συνθετικής ευφυΐας του νέο-έλληνα που ζει χωρίς ήθος και ιστορική συνείδηση σε μια ζωή που του προσφέρει απλώς επιβίωση. 

Όλοι οι συντελεστές κρίνω πως ήσαν υπέροχοι ταιριαστοί με το πνεύμα του σκηνοθέτη.

Εύχομαι καλό ταξίδι της παράστασης στις ψυχές των θεατών.

Προχωρημένο στάδιο κατασκευής σκηνικού, όχι όμως το τελειωτικό

Επισυνάπτω πληροφορίες για την υπέροχη παράσταση που αξίζει να δουν εκτός από πρώτη φορά ξανά όσοι την απόλαυσαν κατά το παρελθόν. Άλλωστε, ποτέ μια θεατρική παράσταση δεν είναι ίδια κάθε φορά που ανεβαίνει...
http://www.culturenow.gr/52550/mpampa-mhn-ksanapethaneis-paraskeyh-twn-rhga-apostoloy-sto-theatro-rialto#.WA3iiPi5nyZ.facebook