Για να πούμε αλήθειες, μια χαρά την έχω σήμερα που είδα τα βιβλία σε ντάνες να περιμένουν το ταξίδεμά τους σε αναγνώστες που θα διαλέξουν να τα γευτούν.
Κάθε ένα από αυτά θα γνωρίσει τον διαφορετικό υπέροχο κόσμο του κάθε αναγνώστη.
Αναγνώστης και βιβλίο θα παραμείνουν κι οι δύο στην αρχή σιωπηλοί, αλλά μέσα στην ανταλλαγή πληροφοριών ίσως έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν μια όμορφη σχέση.
Πουθενά όμως δεν υπάρχει μέσα σε αυτή την σχέση αυτός που το έγραψε...
Σήμερα νιώθω όπως στο θέατρο που όταν ανέβει μια παράσταση, ό,τι δίδαξα στους ηθοποιούς γίνεται μέσω του κειμένου, ένα με τους θεατές.
Ηθοποιός είναι τώρα το βιβλίο και ο σκηνοθέτης σιωπηλά, μέσα από μια δημιουργική θλίψη δεν μπορεί να κάνει τίποτε παρά να χαίρεται τα λόγια του Καβάφη που θέλει τον "Λόγο" να μπολιάζει αισθήσεις και όνειρα στους ανθρώπους με το ποίημά του "Πολύ σπανίως".
Καλό ταξίδι λοιπόν κάθε αντιτύπου μέσα στο χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου