Τελευταία νυχτώνει γρήγορα

Κείμενο συμπυκνωμένων νοημάτων

Δημιουργημένο στιγμιαία, ακούγοντας την Α Ραψωδία της Ιλιάδος

Τελευταία νυχτώνει γρήγορα. Ή έτσι μου φαίνεται…

Οι εποχές περνούν ανεπιστρεπτί. Κι οι άνθρωποι μαζί μ’ αυτές…

Όλοι κάτι έχουν να κάνουν.

Τα όνειρα και οι απογοητεύσεις, καλάμια μπλεγμένα στην ίδια πλέξη της ζωής τους, σπρώχνονται από τον φόβο και την ελπίδα.

Όλοι κάτι έχουν να κάνουν.

Πρέπει να δείξουν, να ελκύσουν, να επιβληθούν, να διδάξουν, να κρύψουν, να , να, … να υπάρξουν.

Να υπάρξουν;

Ήμουν κι εγώ εκεί!  Όλοι το φωνάζουν, γιατί αν δεν το πουν εύκολα χάνεται το ίχνος της ζωής που πέρασε, κι η αθανασία σβήνεται εύκολα από την λήθη.

Μέσα από την ήρεμη καθημερινότητα, πονάνε τα σώματα της μνήμης τους και θέλουν να βγουν ξανά από την λήθη και να χορέψουν. Θέλουν να νιώσουν την ηδονή της αθανασίας… Θέλουν, αλλά ματαίως.

Όλοι κάτι έχουν να κάνουν.

Τελευταία νυχτώνει γρήγορα. Ή έτσι μου φαίνεται…

Οι ρυτίδες στα απαλά περιποιημένα πρόσωπα των μεσηλίκων βαθαίνουν από τους παγετώνες των φόβων που περνούν αθέατοι από πάνω τους.

Τα μισά χαμόγελα των νεανίδων αποτυπώνονται σε φωτογραφίες, κρεμασμένα στην δημοσιότητα σαν την πραμάτεια του χασάπη στον πάγκο της αγοράς επιθυμιών.

Τελευταία νυχτώνει γρήγορα. Ή έτσι μου φαίνεται…

Κι είναι ακόμα Αύγουστος… 

 Κ.Ζ

Υ.Γ 

Ηχητικό αρχείο της Α Ραψωδίας της Ιλιάδος, από το Εθνικό Θέατρο σε μετάφραση Μαρωνίτη. Στον λόγο η Λυδία Κονιόρδου. Αυτός ήταν ο σύνδεσμος που άκουγα και προέκυψε η ανωτέρω συμπυκνωμένη πλοκή σκέψεων της Θερινής επικαιρότητας. Δεν τολμώ να αναφέρω την λέξη "Ποίηση" διότι έχει βεβηλωθεί τα μάλα τούτες τις μέρες, για δυσνόητους λόγους στους πολλούς.
https://www.youtube.com/watch?v=6eCDPvg_jOg

 

Δύσκολες μέρες εν μέσω θέρους

Δύσκολες μέρες αυτές του κεκαυμένου θέρους για όσους σκέφτονται. Η δυσκολία έγκειται στο να παρατηρεί κανείς συνειδητά την ποικιλομορφία της εκπεσμένης διάνοιας. Μορμολύττονται οι αδύναμες καταναλώτριες ψυχές, που ψάχνουν την δροσερή ραθυμία της ζωής μέσα σε Συβαριτικές απολαύσεις, σαν διαπιστώνουν πως ο ήλιος της ζωής “καίει”. Πανικοβάλλονται οι Μηναγύρτες σαν δεν αλλάζει ο κόσμος από την δράση τους, κατά πως θέλει η ιδιωτεία των αναγκών τους, και η Κυβέλη παραμένει άπιαστη από τα ξόρκια τους. Όλοι παριστάνουν τους ιερείς της Σελήνης και υπόσχονται θαύματα. Ιδιώτες ψευτογνώστες υπόσχονται να σώσουν τις ψυχές εύπιστων δούλων, στην ίδια αγορά μαζί με πολιτικούς δημαγωγούς που σώζουν κοινωνίες.
Δύσκολες μέρες εν μέσω θέρους...

Η Εκάτη, είναι χαμένη από το φως του Ήλιου όσο κι αν με αναίδεια την ψάχνω στη σκέψη μου τις φορές που πίνω το καφεδάκι μου παράπλευρα στον ναό της, καθήμενος στο αναψυκτήριο μπροστά από τις λιωμένες πέτρες, τα ξεχασμένα μαρμάρινα ίχνη της αρχαίας πομπής προς την Ελευσίνα.  Έχω την αίσθηση πως ετοιμάζεται η Χθόνια θεά να στείλει την Μορμώ για να δαγκώσει τα κατακάθια των ανθρώπινων ψυχών που λερώνουν την ασπράδα των μαρμάρων της μνήμης.

Η αγάπη, η ευγνωμοσύνη, η πίστη, η προσφορά είναι μερικές από τις δεκάδες έννοιες που δεν κατοικούν πια μέσα σε σώματα που ηδονίζονται με φτηνές απολαύσεις, που επιβάλλονται πάντα λόγω της πνευματικής κρίσης.
Το χρήμα είναι θεός και ναοί του οι Τράπεζες και οι Θεσμοί. Γύρω από τον φόβο των ειδικών που παρουσιάζονται σαν Φαρμακομάντεις, οι κενές ψυχές που αποζητούν την ανάδειξή τους με όποιο τίμημα. Πρέπει να λάμψει το ασήμαντο της ζωής τους.

Συχνά ακούγεται: Να σου πω την γνώμη μου, μέσα από την δημοκρατία της αναίδειας των ανεπίγνωστων ανθρώπων. Ίσως να είναι ένας λόγος και αυτός που έχει στείλει εδώ και πολύ καιρό η Έρις την Διογένητη κόρη της την Άτη, στις ανθρώπινες αγορές και έχει χωρέσει την τρέλα στις αμύητες ψυχές.

Ας μάθουμε να λιτασσόμεθα, γιατί οι Ορφεοτελεστές δεν θα κρατούν για πολύ ακόμα τον θρόνο της εξουσίας τους. Ότι γυαλίζει ως ψεύτικη ανάγκη δεν είναι χρυσός…

Δύσκολες μέρες εν μέσω θέρους…

Κ.Ζ