Τελευταία νυχτώνει γρήγορα

Κείμενο συμπυκνωμένων νοημάτων

Δημιουργημένο στιγμιαία, ακούγοντας την Α Ραψωδία της Ιλιάδος

Τελευταία νυχτώνει γρήγορα. Ή έτσι μου φαίνεται…

Οι εποχές περνούν ανεπιστρεπτί. Κι οι άνθρωποι μαζί μ’ αυτές…

Όλοι κάτι έχουν να κάνουν.

Τα όνειρα και οι απογοητεύσεις, καλάμια μπλεγμένα στην ίδια πλέξη της ζωής τους, σπρώχνονται από τον φόβο και την ελπίδα.

Όλοι κάτι έχουν να κάνουν.

Πρέπει να δείξουν, να ελκύσουν, να επιβληθούν, να διδάξουν, να κρύψουν, να , να, … να υπάρξουν.

Να υπάρξουν;

Ήμουν κι εγώ εκεί!  Όλοι το φωνάζουν, γιατί αν δεν το πουν εύκολα χάνεται το ίχνος της ζωής που πέρασε, κι η αθανασία σβήνεται εύκολα από την λήθη.

Μέσα από την ήρεμη καθημερινότητα, πονάνε τα σώματα της μνήμης τους και θέλουν να βγουν ξανά από την λήθη και να χορέψουν. Θέλουν να νιώσουν την ηδονή της αθανασίας… Θέλουν, αλλά ματαίως.

Όλοι κάτι έχουν να κάνουν.

Τελευταία νυχτώνει γρήγορα. Ή έτσι μου φαίνεται…

Οι ρυτίδες στα απαλά περιποιημένα πρόσωπα των μεσηλίκων βαθαίνουν από τους παγετώνες των φόβων που περνούν αθέατοι από πάνω τους.

Τα μισά χαμόγελα των νεανίδων αποτυπώνονται σε φωτογραφίες, κρεμασμένα στην δημοσιότητα σαν την πραμάτεια του χασάπη στον πάγκο της αγοράς επιθυμιών.

Τελευταία νυχτώνει γρήγορα. Ή έτσι μου φαίνεται…

Κι είναι ακόμα Αύγουστος… 

 Κ.Ζ

Υ.Γ 

Ηχητικό αρχείο της Α Ραψωδίας της Ιλιάδος, από το Εθνικό Θέατρο σε μετάφραση Μαρωνίτη. Στον λόγο η Λυδία Κονιόρδου. Αυτός ήταν ο σύνδεσμος που άκουγα και προέκυψε η ανωτέρω συμπυκνωμένη πλοκή σκέψεων της Θερινής επικαιρότητας. Δεν τολμώ να αναφέρω την λέξη "Ποίηση" διότι έχει βεβηλωθεί τα μάλα τούτες τις μέρες, για δυσνόητους λόγους στους πολλούς.
https://www.youtube.com/watch?v=6eCDPvg_jOg