ΥΔΩΡ

Μια σπασμένη κούπα.  Ένα μικρό ενθύμιο δώρο που κράτησα από την ταινία Ύδωρ μετά την ολοκλήρωση των σκηνών. Την είχε στα χέρια του ο ήρωας του έργου και μέσω αυτής συνομίλησε για πρώτη φορά στην ζωή του με τον ίδιο του τον εαυτό μπροστά σε ένα βουβό λουλούδι. 
Την κράτησα για να θυμάμαι αυτό το υπέροχο μονοπλάνο που ζήσαμε στο γύρισμα το Σαββατόβραδο της 11^ης Μαΐου του 2019. Μετά από απαιτητικά εσωτερικά πλάνα πολλών ωρών, κλείσαμε την ταινία με αυτήν την κορυφαία σκηνή του έργου που γυρίστηκε μία και μοναδική φορά.

Η Κλεοπάτρα Εμμανουήλ δημιούργησε μία ταινία που ξυπνά την αισιοδοξία στην μοναχική και καταθλιπτική ζωή γύρω μας. Είναι ένας ύμνος στην δυνατότητα που έχει ο Άνθρωπος, ώστε να ξεφύγει από τον αφανισμό που τον οδηγεί ο φόβος του να ζήσει. Ο Μιχάλης Τιγκιρίδης με την σειρά του, οδήγησε με την τεχνική του γνώση την εικόνα να μπει στις ψυχές αυτών που επιτρέπουν να τους μιλήσει μια οθόνη.

Ευχαριστώ όλους τους τεχνικούς και τους συναδέλφους ηθοποιούς για αυτήν την συνεργασία.

Αυτή η κούπα, αν και σπασμένη από πλάνο του έργου, κρύβει μέσα της ακέραιη την ομορφιά όλων των συντελεστών αυτής της ταινίας.

Εύχομαι να είναι καλοτάξιδη η ταινία Ύδωρ και να την αγαπήσουν οι θεατές.  

Κ.Ζ