ΠΑΡΣΑ

 

 

 

Το κράτησα στα χέρια μου. Είναι μεγαλύτερο από το κλασσικό μέγεθος βιβλίων και πυκνογραμμένο.

Ευχαριστώ την Λαψάτη που μας χάρισε ένα τέτοιο συγγραφικό προϊόν. Δεν άντεξα στον πειρασμό να αντιγράψω τις τελευταίες παραγράφους του συγγραφικού σημειώματος της ΠΑΡΣΑ, που δείχνουν το "γιατί" της δημιουργίας αυτού του βιβλίου.

Ο Πολιτισμός δεν είναι δημόσιες σχέσεις και ποζάτη αναγνωρισιμότητα, αλλά στάση ζωής και θέσεις που με ευγένεια μπαίνουν στους πνευματικούς στίβους της Οικουμένης.

Να είσαι καλά Λαψάτη να γράφεις!

Τέλος, θέλω να ζητήσω συγγνώμη για την αποδόμηση της πεποίθησης, απ’ όσους αναγνώστες πιθανόν να την έχουν, πως η Δύση είναι η πολιτισμένη μητέρα της πρωτόγονης Ανατολής. Όπως δείχνουν τα ανασκαφικά ευρήματα, είναι απίθανο να υποστηρίξει κάποιος ότι π.χ. δεν είχαν καθαρό νερό, δεν είχαν αποχετεύσεις, δεν είχαν αρχιτεκτονική, ούτε δίκαιο, μήτε σχέση σεβασμού με τη φύση, ούτε καν ευγένεια και ήθος πολιτισμού που να αφορά μέχρι και την ανεξιθρησκία των ανθρώπων, όταν αρκετά βόρεια της Ελλάδας, μόλις τον 17ο αιώνα, φώναζαν απ’ τα παράθυρα να απομακρυνθούν οι περαστικοί, για να πετάξουν τις ακαθαρσίες τους στον δρόμο ή όταν δυτικοί εξαπέλυαν σταυροφορίες εναντίον δυτικών, σφαγιάζοντας χιλιάδες στο όνομα του θεού που πίστευαν.

Σίγουρα όμως οι Πέρσες δεν είχαν θέατρο. Και κλείνω με το ερώτημα: Μήπως ο Έλληνας Λόγος ανήκει περισσότερο στην τότε κλασική Ανατολή, η οποία οφείλει να αναδυθεί και να προσφέρει μια νέα Αναγέννηση προς έναν εκπτωτικό, υλικό, δυτικό πολιτισμό που ιστορικά έχει αποδείξει ότι τρώει τις σάρκες του;