Λόγω της ημέρας όπως έλεγε και ο Γιώργος Κωνσταντίνου στην Μάρω Κοντού στο εμβληματικό έργο «Η γυνή να φοβείται τον άνδρα» που γυρίστηκε στην οδό Τριπόδων, θα διαβάσουμε και φέτος επαινετικά λόγια για την αποστολή, την αξία και την ανθρωπιστική προσφορά του Θεάτρου.
Εγώ δεν διαθέτω την επάρκεια της τηβέννου να καταθέτω δημόσια διαγγέλματα, όμως έχω την κρίση να διαπιστώνω πως συνήθως τα εγκώμια τα πλέκουν σε νεκρούς, γιατί είναι ακίνδυνοι.
Αποφεύγοντας τα φληναφήματα για αυτή την ημέρα θα ήθελα να γράψω στο χώρο μου δύο μόνο ερωτήματα που ίσως μπορούν να απαντήσουν στο μέγα ερώτημα του «τί» είναι και «τί» εξυπηρετεί το θέατρο.
1ον ερώτημα: Μήπως το Θέατρο είναι ένα ακόμη εργαλείο εκπαίδευσης των ανθρώπων στην αισθητική των κρατούντων κάθε εποχής;
2ον ερώτημα: Μπορεί το Θέατρο να αλλάξει τον κόσμο στρέφοντάς τον σε μια παγκόσμια αναγέννηση αξιών;
Οι απαντήσεις δίνονται μόνο μέσα απ' την μεγαλύτερη μάχη που μπορούμε να ζήσουμε ή να αποφύγουμε στη ζωή μας και της οποίας το πεδίο φρίκης της είναι μέσα μας.
Όταν περιμένουμε την θετική αλλαγή στη ζωή μας από σωτήρες, είμαστε ένα ακόμη εκτρεφόμενο είδος προς κατανάλωση και φυσικά νιώθουμε υπέροχα όταν λέμε πως «κάνουμε» συμμετέχοντας ή πάμε ως θεατές στο Θέατρο…
Κ.Ζ
Στην εικόνα: Αναπαράσταση θεάτρου. Ο Διόνυσος στεφανωμένος με στεφάνι από κισσό, κρατώντας κάνθαρο, το χαρακτηριστικό διονυσιακό αγγείο. Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
Πρωταπριλιά 2024.
Προσθήκη στοιχείων στο άρθρο:
Σήμερα έπεσε στην αντίληψή μου ένα βίντεο μιας κυρίας του θεάτρου που την έχω σε μεγάλη εκτίμηση της Καλλιόπης Ταχτσόγλου. Όποτε την συνάντησα μετά από παραστάσεις που λάτρεψα αισθανόμουν στο βλέμμα και τον λόγο της την σεμνότητα του άξιου καλλιτέχνη .
Αξίζει να παρακολουθήσουμε την ομιλία της κάτω από το θέμα "Το θέατρο ως παιδεία". Το βίντεο και ο λόγος της Καλλιόπης έχει να εισφέρει αν το παρακολουθήσουμε μεγάλες αλήθειες και αισθήσεις που μόνο καλό μπορούν να μας κάνουν. Το θεωρώ αξιόλογο όπως και την δική της πορεία στην Τέχνη.
 | ||
| Δυστυχώς το βίντεο καταργήθηκε και χάθηκε αυτό το τεκμήριο |
Ανεπιφύλακτα, Κώστα, πηγαίνω στη δεύτερη επιλογή, εξ ιδεολογίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέατρο, ναι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να τον στρέψει σε μια παγκόσμια αναγέννηση αξιών. Άλλωστε, έχουμε πει πολλάκις ότι αυτός οφείλει να είναι ο σκοπός της τέχνης.
Να πορεύεσαι περήφανα και με αξιοπρέπεια, φίλε μου, στο δύσκολο αυτό δρόμο. Σού έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.
Την καλησπέρα μου.
Σήμερα οι κρατούντες είναι αυτοί που ξέρουμε... σε μια άλλη εποχή όπως αυτή της Αττικής Δημοκρατίας τα πράγματα ήταν διαφορετικά... Τέλεια ποτέ.
ΔιαγραφήΧαίρομαι που συμφωνείς πως μπορεί να αλλάξει ο κόσμος.
Αυτό είναι δείγμα υγείας.