Κάθε 13 Αυγούστου σαν ήμουν μικρός, θυμάμαι ότι περίμενα τις πάστες από τους επισκέπτες.
Είχα τα γενέθλιά μου.
Υπήρξα μοναχοπαίδι. Ήμουν τυπάκι και ολίγον τύραννος. Αγαπούσα τα αρνάκια και νόμιζα πως τα γύριζαν το Πάσχα στη μανούλα τους.
Μεγάλωσα κάτω από το όρος Αιγάλεω σε αυτήν τη θάλασσα που γέννησε τη Δύση, αν και ήταν πάντα Ανατολή. Αυτή η θάλασσα ήταν η πραγματική παλιά Ανατολή. Η Ανατολή της ζωής, της φύσης, των νόμων, των αρωμάτων και του έρωτα.
Μεγάλωσα με ανθρώπους της ανάγκης που ζύγιαζαν τη χαρά με την λύπη όπως οι... πραγματικοί μάγκες.
Έζησα και έκανα πολλά στη ζωή μου
...και θέλω να ζήσω πολλά ακόμα.
Όμως σήμερα ζούμε τα σκουπίδια του πολιτισμού της Δύσης.
Παγκόσμια
Αλλά και εδώ.
Φίλοι μου ίσως σήμερα έχει μεγαλύτερη αξία να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον....και με όσους έχουμε ζήσει κοινές στιγμές εύχομαι να βρεθούμε ξανά.
Μακάρι να μπορούσα να μοιραστώ με όλους σας τις πάστες τις παιδικής μας ψυχής.
Ευχαριστώ για τις ευχές. Να προσέχετε για να είστε καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου