Για την μικρή αφηγήτρια στον Μπρεχτ

Σε λίγο καιρό κλείνουν δύο χρόνια από τότε που ηχογραφούσα με την επτάχρονη -τότε- κόρη μου τα συνδετικά σχόλια των σκηνών στο θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρέχτ “Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν”, που σκηνοθετούσα για την θεατρική ομάδα των Ελλήνων Ταχυδρομικών υπαλλήλων. 

Δύσκολες ήσαν οι λέξεις για την επτάχρονη και οι έννοιες του Ποιητή έπρεπε να αποδοθούν με ύφος που να πείθει τους θεατές πως το παιδί που αφηγείται, καταλαβαίνει πλήρως αυτά που μας προέτρεπε  να σκεφτούμε κατά την παράσταση. Αυτό σήμαινε πως ο “δάσκαλος” μπαμπάς, όφειλε να είναι αυστηρός και απαιτητικός την ίδια στιγμή που εμψύχωνε την αγαπημένη του κόρη να καταλάβει - στο βαθμό που την αφορούσε- το “παιχνίδι” του θεάτρου. 

Θυμάμαι την στιγμή που η κούραση την είχε καταβάλλει και το απείθαρχο γέλιο της ηλικίας της δυσκόλευε την ηχογράφηση. Την κοίταξα σοβαρά και την ρώτησα αν θέλει να είναι πειθαρχημένη σαν καλλιτέχνης ώστε να συνεχίσουμε. 

“Σε περίπτωση που δεν θέλεις να συνεχίσεις, μπορώ να ψάξω για να μας το πει άλλο παιδάκι ηθοποιός”, της είπα. Δεν χρειάστηκε άλλη μου πρόταση για να την πείσω. Αμέσως σοβάρεψε και με ύφος ανθρώπου που διεκδικούσε το κέρδος από την εργασία του, μου είπε: “Όχι θα το πω εγώ”. Όντως την επόμενη φορά που επανέλαβε την πρόταση που την δυσκόλευε έμεινα έκπληκτος από την εκφραστική της ακρίβεια. 

Δύο χρόνια τώρα, δεν είχα σκεφτεί να ανεβάσω τα αποσπάσματα αυτού του έργου στο διαδίκτυο. Σήμερα όμως μου γεννήθηκε σφοδρή επιθυμία να τιμήσω την αγαπημένη μου συνεργάτη -και θυγατέρα- που δυστυχώς από ανώτερους λόγους της θελήσεώς της, δεν χάρηκε την υπόκλιση στην πρεμιέρα του έργου και το χειροκρότημα που της αναλογούσε. Οι θεατές βέβαια την χειροκρότησαν, αλλά στις ζωντανές τέχνες το βίωμα δεν υποκαθίσταται με την ιστόρηση των γεγονότων. 

Όταν με είχε ρωτήσει πριν τις ηχογραφήσεις την ιστορία του έργου, της αφηγήθηκα στην γλώσσα νόησης που ταιριάζει στα παιδιά, την ιστορία της νεαρής Κινέζας Σέν Τε. 

Πέφτοντας και εκείνη στην παγίδα η οποία καταπονεί συνήθως τους ενήλικες, με ρώτησε ποιοι ήταν οι “κακοί” απέναντι στην πρωταγωνίστρια της οποίας η ζωή ξεδιπλώνονταν στο έργο. Ένας κόμπος θυμάμαι είχε σταθεί στο λαιμό μου, που με εμπόδιζε να εκστομίσω τα "εύκολα" λόγια. 

Εμείς οι ενήλικες νομίζουμε πως “γνωρίζουμε” και με τις βεβαιότητές μας, καταστρέφουμε τις ψυχές των παιδιών μας. 

“Δεν υπάρχει κακός στο έργο” της αποκρίθηκα, για να συμπληρώσω πως όλοι είναι "καλοί" και θέλουν να ευχαριστήσουν τον εαυτό τους, χωρίς να σκέφτονται αν το δικό τους “θέλω” κάνει κακό στο “θέλω” του άλλου ανθρώπου. Για τον ασυλλόγιστο άνθρωπο, αυτή η ερμηνεία των αντιθετικών συμφερόντων μοιάζει ακατανόητη. Είναι όμως η αρχή της αντίληψης ενός άλλου πολιτισμού που έρχεται και περιλαμβάνει στα ήθη του την συν-χώρεση, δηλαδή την συν- αίσθηση της ανάγκης μεταξύ των ανθρώπων. Κρίνω, με την ευθύνη του ατομικού λάθους, πως ο Μπρεχτ ήταν αρκετά διαβασμένος για να ασχοληθεί με το καλό και το κακό που "λένε" πως παλεύει αενάως, δημιουργώντας πρακτικά φοβισμένους ανθρώπους χωρίς κρίση εποπτείας πάνω στο διαφορετικό.  

Το αστείο είναι πως έχω παρακολουθήσει σε ανεβάσματα του συγκεκριμένου έργου στο θέατρο, να επικεντρώνονται σε συζητήσεις πάνω στις έννοιες του καλού και του κακού, προσπαθώντας να ερμηνεύσουν το Μπρεχτικό πρόσωπο της ηρωίδας. 

Δεν έχει όμως σημασία τι είπα στο παιδί μου, τι αυτό κατάλαβε, τι θα μπορέσει να μετουσιώσει ως γνώση στη ζωή του, όσο ο κάθε ένας από εμάς ΤΙ καταλαβαίνει για τον ίδιο του τον εαυτό. Το άθλημα δυστυχώς είναι πρώτα ατομικό. Η ανάγκη ως πρακτική και ουσιαστική δύναμη που διέπει τα πάντα που έχουν υλική μορφή και αναφέρεται κατά κόρον στην σπουδαία Ελληνική γραμματεία, θα έπρεπε να μας απασχολεί όταν πλησιάζουμε στοχαστικά τα σπουδαία έργα. 

Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος, ας μείνουν ως έννοιες για διασκέδαση στα όμορφα γουέστερν του κινηματογράφου. Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν και έχουν την ανάγκη από λελογισμένες εκφράσεις, μέσα από χαμηλές ή υψηλότερες επιστασίες των πληροφοριών της γνώσης. 

Τέλος θα επισυνάψω τα δέκα οκτώ μέρη στα οποία έχει χωριστεί το σύνολο του μαγνητοσκοπημένου θεατρικού έργου. Είναι μικρά βίντεο ταιριαστά με τον διαχωρισμό που έχει στο θεατρικό του κείμενο ο Μάριος Πλωρίτης. Τα αποσπάσματα περιλαμβάνουν όλες τις σκηνές του έργου μαζί με τα ιντερμέδια, όπως τα αποκαλεί ο μεταφραστής. 

Πατώντας τον κέρσορα (ας τον λέμε και δρομέα) πάνω στην κάθε ένα μέρος, ανοίγει ένα παράθυρο με το οπτικο-ακουστικό υλικό της παράστασης στο ΥouΤube. Καλή επιλεκτική ή και συνολική παρακολούθηση σε όποιον το επιθυμεί. 

 Κ.Ζ

1ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

Πρόλογος 

Ένας δρόμος στο Σετσουάν. Βράδυ. 

Ο Βάνγκ, ο νερουλάς, προχωρεί και μιλάει στο κοινό. 

2ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

Σκηνή 1η 

Ένα μικρό καπνοπωλείο. 

Το μαγαζί δεν είναι, ακόμα, ολότελα ταχτοποιημένο και δεν έχει ανοίξει για τους πελάτες. 

3ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν  

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ 

Κάτω από μιά γέφυρα. Νύχτα. 

Ο Βάνγκ, ο νερουλάς, είναι καθισμένος στην ακροποταμιά. 

4ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

Σκηνή 2η 

Το καπνοπωλείο. Πολύ πρωί. Παντού, άνθρωποι που κοιμούνται. 

Η λάμπα είναι ακόμα αναμμένη. Σε λίγο, ακούγεται κτύπος. 

5ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν  

Σκηνή 3η

Στο Πάρκο - Δειλινό. 

Ένας νέος με λιωμένα ρούχα, ο Γιάνγκ Σούν, παρακολουθεί με τα μάτια 

έν' αεροπλάνο που όπως φαίνεται κάνει βόλτες πολύ ψηλά πάνω απ' το Πάρκο. 

6ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν  

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ 

Το γιατάκι του Βάνγκ στο κιούγκι ενός υπονόμου. Νύχτα. 

7ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

Σκηνή 4η 

Πλατεία μπροστά απ' το Καπνοπωλείο της Σέν Τέ. Πρωί. 

8ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν  

Σκηνή 5η 

Το Καπνοπωλείο. Την άλλη μέρα το πρωί. 

9ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ ΜΠΡΟΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ 

Η Σέν Τε, πηγαίνοντας με το νυφικό της στο γάμο, σταματάει και μιλάει στο κοινό. 

10ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν  

Σκηνή 6η 

Ιδιαίτερο δωμάτιο σ' ένα φτηνό εστιατόριο της γειτονιάς. 

11ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν  

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ 

Το γιατάκι του Βάνγκ. Νύχτα. 

Ο Βάνγτκ έχει αποκοιμηθεί καθώς διάβαζε ένα χοντρό βιβλίο. 

Παρουσιάζονται οι τρεις Θεοί. 

12ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

Σκηνή 7η 

Η πίσω αυλή του μαγαζιού της Σεν Τε. 

Πάνω σ' ένα αμάξι, μερικά σκεύη νοικοκυριού. 

Η Σεν Τε και η κ. Σίν μαζεύουν τ' ασπρόρουχα που είναι απλωμένα σ' ένα σκοινί. 

13ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ 

Το γιατάκι του Βάνγκ. Νύχτα. Ο Βάνγκ κοιμάται. 

Μες στ' όνειρό του, ο νερουλάς εμπιστεύεται στους Θεούς τους φόβους του. 

14ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

Σκηνή 8η 

Το Καπνεργοστάσιο του Σού Τά. 

Στις παράγκες του κ. Σού Φού, ο Σουί Τά έχει εγκαταστήσει ένα μικρό καπνεργοστάσιο. 

15ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

Σκηνή 9η 

Το Καπνοπωλείο της Σέν Τέ. 

Το μαγαζάκι έχει μεταμορφωθεί σε γραφείο με πέτσινες πολυθρόνες κι όμορφα χαλιά. 

Βρέχει. 

16ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ 

Το γιατάκι του Βάνγκ. Νύχτα. Ο Βάνγκ κοιμάται. 

Για τελευταία φορά, οι Τρεις Θεοί παρουσιάζονται στ' όνειρό του. 

17ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

 Σκηνή 10η 

Το δικαστήριο 

18ον μέρος από 18 Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν 

 Επίλογος 

Ομιλία ηθοποιών προς το κοινό.

Δ. Μαρωνίτης, Ζ. Λορεντζάτος, Ν. Καρούζος

Σήμερα άκουσα από το μικρό ραδιόφωνο πως έφυγε από την ζωή πλήρης ημερών ο Δημήτρης Μαρωνίτης. Τον γνώριζα ως προσωπικότητα, όμως δεν τον είχε πλησιάσει ποτέ η σκιά της εικόνας μου. 

Γενημένος δέκα τέσσερα χρόνια μετά τον Ζήσιμο Λορεντζάτο και τρία χρόνια μόλις μετά τον Νίκο Καρούζο, μοιράστηκε ίδιες και αντιθετικές αισθήσεις της ζωής με βασική σύνδεση την μυρωδιά που αναβλύζει η θεϊκή σήψη της σκέψης μας, σαν αυτή ωριμάζει σκαρφαλώνοντας στις δωρικές ανηφοριές των ποιημάτων από κοφτερό οψιδιανό, που ανήκουν στους αληθινούς δημιουργούς. 

Δεν διάλεξα τυχαία σήμερα κατά την αναχώρηση από την αισθητή μας πραγματικότητα αυτού του μεγάλου μελετητή, να συνδυάσω τα άλλα δύο σπουδαία ονόματα του παρελθόντος. Αυτό που συνδέει τους τρεις άνδρες είναι η αγάπη της Αρχαίας και νέο- Ελληνικής λογοτεχνίας, έστω και αν τα βιώματα κάθε ενός ξεχωριστά υπήρξαν αιτία για διαμόρφωση ενός διαφορετικού τρόπου ζωής ενός εκάστου. 

Διαθέτουμε πληθώρα σπουδαίων ανθρώπων που η ζωή τους υπήρξε υποδειγματική κατά την σιωπηλή αναρρίχησή τους στη γνώση. Με γοητεύουν άνθρωποι που σεμνύνονται μπροστά στην σπουδαία παγκόσμια γραμματεία και αποφεύγουν να γράφουν ασύστολα χωρίς να μελετήσουν και να ταξιδέψουν στην υπάρχουσα γνώση. 

Τέτοιοι ήσαν και οι τρεις που ανέφερα, ο καθένας με την ιδιαίτερη προσωπικότητά του . Δυστυχώς οι προθήκες των διαφημιζομένων προπομπών "ήθους", δεν περιλαμβάνουν τέτοιες προσωπικότητες. Δεν θέλω να αναφέρω τίποτε περισσότερο για τον σημερινό εκλιπόντα, ούτε για τους άλλους δύο που μου ήρθαν συνειρμικά στη σκέψη.  Ό,τι περισσότερο προκύψει ως πληροφορία, ας είναι από την ατομική μας λειτουργία μέσα από ψάξιμο. Η γνώση δεν καταναλώνεται σαν προϊόν προσφοράς σε ράφια υπερκαταστημάτων.

Αυτό που θα χαιρόμουν αν συνέβαινε, είναι ο αναγνώστης που θα διαβάσει αυτές τις λίγες παραγράφους του παρόντος κειμένου, να ψάξει στον χρόνο που ο ίδιος θα επιλέξει στο διαδίκτυο, αναζητώντας στοιχεία για τις προσωπικότητες που ανέφερα. 

Κάποιοι ίσως θυμηθούν καλύτερα όσα ξέρουν για αυτούς και άλλοι ίσως γνωρίσουν για πρώτη φορά αυτό που αγνοούσαν. Το κυριότερο όμως είναι πως αυτός που δεν θα καταναλώσει αυτό που του προσφέρουν ως πληροφορία τα Μέσα, αλλά θα ανακαλύψει μόνος του την γνώση, τον κάνει να σηκώνεται λίγο πιο ψηλά από τον αγωνιώδη ανταγωνισμό της αγοράς των θυμικών συμφερόντων που με ζηλευτό επαγγελματισμό καλλιεργούν όσοι τους συμφέρει να υπάρχει αυτή η άνους αγορά. 

Για όσους δεν έχουν πρόχειρη βιβλιογραφία ή δεν θέλουν να ψάξουν κείμενα στο διαδίκτυο, υπάρχουν και τα όμορφα αφιερώματα που έχει κατά καιρούς δημιουργήσει η ΕΡΤ για τέτοιες προσωπικότητες τα οποία υπάρχουν στο αρχείο της.

Τέλος, αφήνω ένα μικρό αποτύπωμα της ποίησης του Καρούζου, ως δέλεαρ για τον αναγνώστη:

- Δεν σε βλέπω καλά, τι έχεις; 

- Ύπαρξη.

Ώρα καλή στο ταξίδι της Αχερουσίας του Δημήτρη Μαρωνίτη, μαζί με τόσους πολλούς ομόγλωσσούς του, που έζησαν με σεμνότητα την γνώση που κέρδιζαν σελίδα την σελίδα στις γραφές της παγκόσμιας γραμματείας. 

Κ.Ζ

Υ.Γ

Για τον Ζήσιμο Λορεντζάτο εδώ.  Τα υπόλοιπα μόνοι, κατά τρόπο συμβατό με την παροιμία που θέλει την ψαροφαγία να είναι ταιριαστή με το βρέξιμο του παντελονιού στα ψηλότερα σημεία του...

Σκέψεις μιας Παρασκευής εν μέσω θέρους

Το ένα συμβάν φέρνει το άλλο. Οι σκέψεις σαν αφήνονται στο “τυχαίο” της στιγμής, μπορούν να ανοίξουν διαφορετικές ή ίδιες θύρες για να “δουν” τις ερμηνείες που κάνουν για τον κόσμο.

Νομίζω όμως πως πρέπει σεβόμενος τον αναγνώστη να σημειώσω για ποιο λόγο έγραψα αυτήν την παράγραφο εισαγωγής:

Το τελευταίο διάστημα, μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου μου, αρνούμαι να το πλησιάσω ξανά για να επιμεληθώ των απαραίτητων διορθώσεων, περιμένοντας απάντηση από τον αξιόλογο εκδοτικό οίκο που επέλεξα για συνεργασία. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν ψάχνω την βαθιά ουσία των δικών μου υπαρξιακών ερωτημάτων για να επιλέξω το επόμενο έργο.

Δεν ψάχνω “την ιστορία” γιατί θεωρώ πως είναι μικρό το ερώτημα “τι να γράψω”.

Το “πως” θα γραφεί το επόμενο έχει να κάνει με το “γιατί” της βαθιάς μου ανάγκης. Έτσι προσπαθώ να ενσωματώσω μέσα στη σκέψη μου πληροφορίες από το παρελθόν μου. Μπορεί να φυλομετρώ σημειώσεις μου απο γραφές που αφορούν παλαιότερες εποχές από αυτήν που ζω , όμως  πάντα θα υπάρχουν σε κάθε ιστορία τα δικά μου ερωτήματα. Αυτά τώρα, δεν είναι τίποτε άλλο από μετουσιωμένα ερωτήματα  άλλων δημιουργών που συλλέγω για χρόνια επιλεκτικά και προσεκτικά ώστε να μη λερώσω την πρόθεση.

Η πρόθεση είναι μια δύσκολη έννοια ανάμεσα στην σχέση δημιουργού και έργου, που οφείλουν να αποφεύγουν το ψεύδος απέναντί της όσοι διαθέτουν την ικανότητα της επίγνωσης ώστε να την αντιμετωπίσουν. Το "εγώ" με το "εμείς", αποτελούν τις διαφορετικές αφετηρίες της πρόθεσης που εν τέλει διαμορφώνει την ουσία του καλλιτεχνικού προϊόντος και φυσικά την αντοχή του στο χρόνο.  Η πρόθεση, ενέχει μέσα της το ήθος κάθε ανθρώπου που τολμά με ευθύνη ή ανευθυνότητα να υπηρετήσει την δημιουργία. Όταν είσαι σίγουρος πως σέβεσαι τον εαυτό σου, δηλαδή την άγνοιά σου,   τότε το ένα συμβάν φέρνει το άλλο…

Ψάχνοντας λοιπόν για την Βούλα Πάλλα, την ιδιόμορφη δημιουργό που χάθηκε μόλις πενήντα ενός ετών, έφτασα σε ένα τραγούδι της, με τίτλο “ Η παντρεμένη”.  Πίεσα το πλήκτρο του πλαστικού ποντικιού και ξεκίνησε η πένα να χορεύει μάγκικα στις χορδές του ηχογραφημένου μπουζουκιού. Η ευγενική φωνή της, καθώς εξιστορούσε τον πόνο της εποχής μέσω των στίχων, με πληροφορούσε για μία γυναίκα που έμαθε πως θα ερχόταν από τα ξένα ο παλαιός και άσβηστος έρωτάς της, αλλά δυστυχώς εκείνη ήταν ήδη παντρεμένη.

Σχεδόν αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η εξαίσια μουσική του Σταμάτη  Σπανουδάκη που γράφτηκε για να εξυπηρετήσει το σενάριο της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη “Οι νύφες”.

Έπιασα και μια δική μου κρυμμένη χορδή στα εσώψυχα να ανταποκρίνεται στην σπουδαία μουσική του Σταμάτη που εξυπηρετούσε τον λόγο του σεναρίου της εξαίρετης συγγραφέως Ιωάννας Καρυστιάνη. Αυτή η χορδή διαμόρφωσε τους παλμούς του συναισθήματος με εικόνες εννοιών...

Θάνατος και φυγή… δύο έννοιες που έχουν αφήσει μέσα μου πολλά αποτυπώματα, που περιμένουν κάθε φορά την οξυγαλακτική τους ζύμωσή τους, για να γλυκάνουν και να απλωθούν στη συνέχεια ως μελάνη πάνω στα γραπτά μου. Λίγο - λιγο. Κάθε φορά όσο αντέχει ο φόβος μου...

Αν δεν είμαστε ίδιοι στη βάση μας οι άνθρωποι, τότε το σύμπαν θα ήταν μια μεγάλη φάρσα που θα την έκανε ένας ευφάνταστος εμπορικός θαυματοποιός αντί ο ίδιος ο Γυμνός Θεός, που σημειωτέον δεν χρειάζεται να του δώσουμε πανωφόρι ταιριαστό στις δικές μας ενδυματολογικές συνήθειες.

Πόσοι σπουδαίοι Έλληνες δημιουργοί υπάρχουν μέσα στην πληθώρα των αλλοεθνών.  Με αφορμή αυτές τις μικρές δικές μου σκέψεις, θέλησα να αφήσω ως κατακλείδα στις παραγράφους αυτού του άρθρου, ελάχιστα από τα ονόματα που οφείλουμε να τα φέρνουμε στα χείλη μας, σε αντιδιαστολή με όλα όσα το “αίσχιστο” της μιμητικής σκέψης του σύγχρονου συρμού μας προτείνει ως ουσία ζωής. 

Ας θυμηθούμε γραφές της Ιωάννας Καρυστιάνη, λήψεις και πλάνα του εξαίρετου σκηνοθέτη Παντελή Βούλαγαρη, την μουσική που αφήνει ανοιχτά ερωτήματα από τον σπουδαίο Σταμάτη Σπανουδάκη και τόσους άλλους που υπάρχουν γύρω μας και περιμένουν την επιλεκτική μας προσοχή σε αντιδιαστολή προς το αισχρόν που προσφέρουν απλόχερα γύρω μας.

Όσο περισσότερο εμβαπτίζουμε τα αισθητήριά μας σε σπουδαίες δημιουργίες, τόσο περισσότερο εξαγνιζόμαστε.

Και επειδή η μία σκέψη φέρνει την άλλη…

Θα ήθελα να καταγράψω μια ακόμη μαγική θύμηση της ζωής μου από το αρχαίο θέατρο Επιδαύρου το 2001, όταν άκουσα την μουσική της Ελένης Καραΐνδρου στις Τρωάδες του Ευριπίδη. Τότε, ένα μικρό δάκρυ είχε κυλήσει από τα μάτια μου καθώς το μέλος της μουσικής της συνθέτριας υποσχόταν για αυτό τον πόνο των βασανισμένων γυναικών που έφευγαν για πάντα από την Τροία, πως “θα περάσει”.  Ευχή και κατάρα η μνήμη που χάνεται ανά τους αιώνες και επανέρχονται τα δεινά από τους αμόρφωτους ψυχικά και πνευματικά επιγόνους των ανθρώπων.

Όλα μια μελωδία… που υπνωτίζει σαν μαγικό σουραύλι την ανθρώπινη μοίρα για να αντέχει τον πόνο που παράγεται από τους ίδιους ανά τους αιώνες…

Ναι αξίζει να γράψω άλλα λίγα ονόματα σπουδαίων ανθρώπων που θυμήθηκα από εκείνη την παράσταση:

Ο Αντώνης Αντύπας είχε υπογράψει την σκηνοθεσία, και η Μάρθα Βούρτση μας έδωσε τότε μάθημα υποκριτικής επί της ορχήστρας του θεάτρου ενσαρκώνοντας την Εκάβη.  Την Κασσάνδρα είχε ερμηνεύσει η πολυτάλαντη και ευγενέστατη Ταμίλλα Κουλίεβα. Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης με την Μπέσσυ Μάλφα είχαν υποδυθεί τον Ταλθύβιο και την Ελένη.

Είναι σίγουρο πως έχω παραλείψει, σε αυτές τις λίγες γραμμές, να αναφέρω πολλούς  σπουδαίους ανθρώπους της τέχνης, με τους οποίους είχα την τύχη να συναντηθώ πνευματικά και να εγκολπώσω κομμάτια τους μέσα σε αυτό που είμαι.
Αξίζει να εισπνέουμε την αξία της σκέψης σπουδαίων ανθρώπων, γιατί τελικά αυτό που βάζουμε μέσα μας καθορίζει την ύπαρξή μας.

Παρθενογένεση στην τέχνη, δηλαδή στη ζωή, δεν υπάρχει.

Υπάρχει όμως αρμονία των στοιχείων που συνθέτει ο κάθε ένας εξ ημών, ώστε να χαρεί την ζωή που, σε πείσμα των ηλίθιων καιρών που γεννούν οι εξουσιαστές της πληροφορίας, είναι Υπέροχη!

Κ.Ζ

Υ.Γ

Η εικόνα είναι από τον ιστοχώρο της εφημερίδας Ναυτεμπορική (εδώ) 

ΕΙΔΗΣΗ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ

Υπότιτλος: Οι πολλοί δεν καταλαβαίνουν έτσι και αλλιώς

Το υπουργείο οικονομικών ψάχνει εναγωνίως για τρόπους να αυξήσει τα κρατικά έσοδα σε βάρος των πολιτών της χώρας μας. 

Από έγκυρα πληροφορημένες πηγές διέρρευσε πως το διαδίκτυο και ειδικότερα το Facebook θα είναι η επόμενη πηγή αδυσώπητης τιμωρητικής Φορολόγησης των Ελλήνων πολιτών. Ειδικότερα, Μέσα από έρευνες παρατηρήθηκε πως η συντριπτική πλειοψηφία των εγγεγραμμένων σε αυτό διαθέτει περισσότερα του ενός προφίλ με ψευδή στοιχεία. Ο λόγος αυτής της πολυπρόσωπης εμφάνισης των ιδίων φυσικών προσώπων στο διαδίκτυο έχει διάφορες αιτίες και στοχεύσεις. 

Πιο συγκεκριμένα όσοι επιδίδονται στην διαδικτυακή πολυπροσωπία, ανήκουν στην κατηγορία των αδιαμόρφωτων προσωπικοτήτων που θέλουν κρυφίως να πετύχουν τους σκοπούς τους. Ενίοτε στοχεύσεις ερωτικής ατυχίας οδηγούν τις τεθλιμμένες προσωπικότητες αυτών που ένιωσαν πως παρέλαβαν την κλασσική “μπουκάλα” από τα χέρια του απομακρυθέντος συντρόφου, στην δημιουργία τέτοιων προφίλ για να ελέγξουν και να διαβάλλουν τον "κακό" σύντροφο που σταμάτησε να ικανοποιεί τις κτητικές επιθυμίες τους. 

Οι ερωτικές υποθέσεις στην Ελληνική χερσόνησο της Ευρωπαϊκής ηπείρου, όπως και στα περισσότερα μέρη που μοιράζονται την εύκρατο ζώνη της περιστρεφόμενης γαίας, αποτελούν το προεξάρχον ζήτημα κοινωνικών συμπεριφορών. Ως εκ τούτου αποτελεί κερδοφόρα ενασχόληση των αδίστακτων κρατικών εγκεφάλων που κάθε ημέρα ωσάν τον εξαρτημένο από τα ναρκωτικά Σέρλοκ Χολμς, ψάχνουν να βρουν συμπεριφορές που με τον κατάλληλο πολιτικό χειρισμό θα αποτελέσουν αφορμή για φοροεισπράξεις. 

Δυστυχώς όπως συμβαίνει σε κάθε επιθετική λαίλαπα, ισχύει και εδώ η παροιμία που λέει πως “κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά”. Ο λόγος για τους ανθρώπους που δεν έχουν καμία κακεντρεχή διάθεση για άλλους συνανθρώπους τους, αλλά επιζητούν μόνο την δική τους ανάδειξη στα ηλεκτρονικά μέσα. 

Αυτή η κατηγορία χαρακτηρίζεται από την ανάγκη της μετριότητας να νιώσει σπουδαία και να απολαύσει το “δοξάστε με” της μάταιης και καταθλιπτικής ζωής της. Συνήθως είναι εμμονικά άτομα με μικρά η μεγαλύτερα προβλήματα ανολοκλήρωτης λίμπιντο που χρήζουν της βοήθειας των πνευματικών επιγόνων του Φρόιντ. Η μεγαλύτερη μερίδα αυτών των ατόμων ανήκουν στην μοντέρνα κατηγορία των συγγραφέων κοινωνικών θεμάτων με έρωτα και μίσος. Αυτοί λοιπόν, με την ανακύκλωση των ίδιων θεμάτων, έχουν βαλθεί μέσα από τις περιγραφές της φοβισμένης ζωής τους, που αποτελεί το έργο τους, να ξεπεράσουν σε αίγλη τον Χόθορν, τον Πόε, τον Γουάιλντ για το εξωτερικό. Εντός της χώρας το ότι έχουν ξεπεράσει τον Παπαδιαμάντη, τον Καρκαβίτσα και τους παλιακούς Αισχύλο, Ευριπίδη και Σοφοκλή, είναι δεδομένο, γιατί στα ηλεκτρονικά μέσα μέτρησης της συγγραφικής αξίας οι τελευταίοι είναι αθέατοι. Άλλωστε σε όποιον δεν κάνουν λάικ και σχόλια είναι ξεπεσμένη προσωπικότητα. Δυστυχώς οι δύσμοιροι ζήσανε πριν την έκρηξη των κοινωνικών δικτύων. Κρίμα για εκείνους...  Σήμερα ο πνευματικός άνθρωπος μπορεί να δηλώσει πως τρώει σούσι στο "ιν" μαγαζί της Αγίας Βαρβάρας και με μια άμεση κατάλληλη φωτογραφία του πιάτου στο τραπέζι, να αναστατώσει την κοινότητα του fb, ώστε να συναρπάσει τα επίσης "πνευματικά" πλήθη που τον ακολουθούν.

Έτσι επιλέγει να φτιάξει αρκετά ψεύτικα προφίλ ο κάθε ένας δυστυχής αυτοπροβαλλόμενος συγγραφέας και να επιδίδεται καθημερινά σε ένα αυτιστικό “δοξάστε με”. 

 - Μπράβο κορίτσι μου! Υπέροχο βιβλίο! Πότε θα βγει; 

Αυτή η σπουδαίας λεκτικής αξίας έκφραση είναι η συνήθης σε αυτά τα προφίλ που δεν έχουν καμία πρωτογενή σκέψη παρά το διαρκές υμνολόγημα της δύσμορφης προσωπικότητας που αυτολιβανίζουν. Άλλωστε το "κόπυ πέιστ" είναι το προσφιλές ηλεκτρονικό εργαλείο του πνευματικά ανάπηρου που όμως ο ίδιος πιστεύει πως κατέχει ολόκληρο το σύμπαν της γνώσης αφού την επικολλά στον ιδιόκτητο καταθλιπτικό τοίχο του.

Αυτό ακριβώς συνέλαβαν και οι ταλαντούχοι ιχνηλάτες του υπουργείου Οικονομικών και προτίθενται να βάλουν σε εφαρμογή την νέα κομπίνα εισπρακτικής δικαιοσύνης. Μπορεί να είναι άδικη η ψευδοπροσωπία του ανόητου εμμονικού ερωτευμένου που δεν παραδέχεται πως δεν του ανήκει τίποτε, όπως και του ατάλαντου που θέλει να τον δοξάσουν για σπουδαίο. Aλλά ποιος υποστηρίζει πως ο βλάκας ως οντότητα αποτελεί παραβατική συμπεριφορά;
Προσωπικά είμαι με τον διωκόμενο και με φερώνυμη παρρησία αντιτίθεμαι στο κράτος.
Ο έξυπνος έχει υμνηθεί πολλές φορές αλλά εγώ τον βρίσκω αδιάφορο.

Αντιθέτως ο βλάκας είναι το δομικό στοιχείο της κοινωνίας που αναθέτει τα μείζονα της ζωής του σε άλλους, κρατώντας για τον εαυτό του τα πάθη της σκέψης του. Αυτούς λοιπόν τους αφελείς που ψεύδονται, ήδη εδώ και τρεις μήνες τους καταγράφουν σε υπερμεγέθης σκληρούς δίσκους, ώστε να μην μπορούν στην συνέχεια να αρνηθούν την παράβασή τους διαγράφοντας τα ψεύτικα προφίλ. 

Το κόστος για κάθε ένα παραβάτη, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, θα είναι ανάλογο της οικονομικής ευρωστίας του. Επί παραδείγματι, οι κυρίες και οι κύριοι που διαθέτουν περιουσία και μέσα στην ράθυμη απραξία τους τιμωρούν τους έρωτες που δεν διανθίζουν την ραστώνη τους, ή οι άλλοι που θέλουν να δοξαστούν για τις κοινοτοπίες των εκφράσεων στα βιβλία τους, θα πληρώσουν βαριά το ολίσθημα αυτό. 

Πιο συγκεκριμένα προτείνεται να καταβάλλουν το 1/8 της συνολικής αντικειμενικής αξίας της περιουσίας που κατέχουν οι ίδιοι ή το στενό συγγενικό τους περιβάλλον από το οποίο αντλούν την ράθυμη ζωή τους. 

Όσοι δεν διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία αλλά μόνο εργασία και κυρίως σε θέσεις μόνιμες και ανεύθυνες που τους επιτρέπουν να έχουν τέτοια πάθη, θα καταβάλλουν τους δύο μισθούς που αναλογούν στο ετήσιο εισόδημά τους. 

Οι άνεργοι που βολεύονται με μια κεραία κλοπής ίντερνετ από τον γείτονα, επιδιώκοντας την ελεημοσύνη του τεμπέλη, θα αναγκαστούν σε κοινωνική εργασία δύο μηνών στους οικείους δήμους της περιφερείας που διαμένουν. 

Τα έσοδα που προβλέπεται να συγκεντρωθούν από αυτή την νέα φοροεισπρακτική λαίλαπα υπολογίζονται σε τέτοιο ύψος που θα βοηθήσει την ταχύτερη έξοδο της χώρας από την οικονομική επιτήρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. 

Οι πληροφορίες φέρουν την κυρία Μέρκελ να συγχαίρει σε προσωπική επικοινωνία με το μέγαρο Μαξίμου την προοδευτική αριστερή αντίληψη της Ελληνικής κυβέρνησης για την ιδέα της αυτή. 

Επιπλέον, τα κέρδη από την ανυπαρξία αντιδράσεων όσων θα πληγούν από την νέα φορολογία, βοηθούν στην ομαλή διαδικασία καταστροφής της χώρας, αποφεύγοντας τις άσκοπες αντιδράσεις όσων αντιστρατεύονται το Ευρωπαϊκό όραμα. 

Οι μελέτες που έγιναν από επικοινωνιολόγους σχετικά με την συμπεριφορά του Έλληνα, έδειξαν πως ακόμη και το σπίτι να του πάρουν μπορεί να συναινέσει, αρκεί να μην τον διαπομπεύουν με τον κοινωνικά απαράδεκτο όρο του “μαλάκα”. Για τον Έλληνα, αυτός ο χαρακτηρισμός είναι ικανός να οδηγήσει σε συμπλοκές ακόμη και σε αφαίρεση ζωής αν τον υποστεί από γνωστό ή άγνωστο, ακόμη και κατά την ώρα που οδηγεί το αυτοκίνητό του. 

Με αυτή την γνώση των επικοινωνιολόγων, συνεχίζει να επικροτεί την ψευδή αξία του Έλληνος η κυβέρνηση όπως έκαναν και οι προηγούμενες για πολλά χρόνια, ώστε να τον κρατά σε οπαδική ομηρία. 

Παλαιότερα ένας σπουδαίος πολιτικός προσφωνούσε τους κατοίκους αυτής της χώρας ως “Περήφανα νιάτα και τιμημένα γηρατειά”. Μόνο αυτό το σλόγκαν αρκούσε για να εξασφαλίζει την ολιγαρχική του παραμονή μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και έτσι μπόρεσε να ολοκληρώσει επάξια την αποστολή που του είχαν εμπιστευτεί οι εκπρόσωποι του παγκόσμιου διαχρονικού κεφαλαίου. 

Προς εξυπηρέτηση των λίγων ημετέρων που δεν φοβούνται να μετανοήσουν αν πρόκειται να μην πληρώσουν πρόστιμο, θα υπάρχει συγκεκριμένη διάταξη  ανάλογη με την "δήλωση μετάνοιας" την οποία στον παρελθόν ζητούσαν να υπογράψουν οι κομουνιστές προς αποφυγή του θανάτου τους. 

Έτσι αυτό το “παράθυρο” για να γλιτώσουν οι παρανομούντες το βαρύ τιμωρητικό πρόστιμο, είναι να δηλώσουν εντός των ψεύτικων προφίλ τους το πραγματικό τους όνομα μαζί με μία συγνώμη για αυτή την συμπεριφορά τους. Την πρόταση αυτή την εισηγήθηκε το σοφό συμβούλιο των πατέρων της Εκκλησίας της Ελλάδος, θέλοντας να φέρει στο προσκήνιο τις αρετές της ομολογιακής πίστης που εκπροσωπεί. Πιο συγκεκριμένα η “Μετάνοια” που τόσο πολύ απαξιώνεται από την εγωκεντρική εποχή μας, θα βρει έμπρακτη και κερδοφόρα υλοποίηση μέσα από την συγκεκριμένη οδηγία. 

Για ιστορικούς λόγους αναφέρουμε πως οι θάνατοι και οι βασανισμοί των κομουνιστών τότε ήσαν πολλοί και τα υπογεγραμμένα χαρτιά ελάχιστα. 

Η εμπειρία του αίματος των αριστερών που θανατώθηκαν, για χρόνια είχε πέσει σε αχρηστία μέσα στα συρτάρια του σοσιαλισμού που είχε η Ελλάδα. Ναι για όσους δεν το γνωρίζουν οι Ελλάδα κυβερνήθηκε για πολλά χρόνια από τον Σοσιαλισμό που κατάφερε να ενώσει κατά το λαϊκόν άσμα τον λαό με το Κολωνάκι. Έτσι εφευρέθηκε ο λαϊκός καπιταλισμός του χρηματηστηρίου και η αλληλεγγύη των ομοφρονούντων στον αποθησαυρισμό χρημάτων για τα εγγόνια τους.
Δεν είχε όμως κυβερνηθεί η χώρα από κομμουνιστές. Το καθαρόαιμο κομμάτι που εκπροσωπούσε την δικτατορία του προλεταριάτου, μέσα από την σοφία που διαθέτει κατάφερε να κρατήσει τον χαρακτήρα του διαμαρτυρημένου συνδικαλιστικού φορέα, μαζί με τις οικονομίες που το κάνουν να νιώθει ανεξάρτητο  μέσα στον βρώμικο καπιταλισμό. 

Παρ' όλα τούτα, οι αναλύσεις δείχνουν πως και σήμερα ελάχιστοι είναι αυτοί που θα  χρησιμοποιήσουν το ευεργέτημα της μετάνοιας, αλλά με διαφορετική ηθική αιτία από αυτήν της ιστορικής καταγραφής των βασανισμών της πρόσφατης ιστορίας. 

Σήμερα ο Έλλην πρωτίστως διαθέτει την ιδιότητα του λεβέντη και δεν κάμπτεται από τέτοιες ταπεινώσεις. Μαλάκα δεν λέει ποτέ τον εαυτό του κάθε σοβαρός πολίτης της Ελλάδος, και δη εγγράφως, παρά μόνο τον άλλο που δεν έχει ακριβώς τις ίδιες αντιλήψεις με αυτόν. 

Σε κάθε περίπτωση το άρθρο αυτό μας πληροφορεί για το γεγονός της σκέψης που διαθέτουμε, βοηθώντας μας να δούμε μέσα από ένα καθρέπτη την εικόνα μας και να σωθούμε. 

" Να Σωθούμε"... μεγάλη κουβέντα. 

Μεταξύ μας τα πρόβατα τα εκτρέφουμε για τον σκοπό της βρώσης και δεν νομίζω πως η ευχή να σωθούν θα ήταν δίκαιη. Θα ξεσπάθωναν χασάπηδες και ταβερνιάρηδες και θα σταματούσαν οι γάμοι με τα κοψίδια από τους ευτυχισμένους πολίτες. 

Το θέμα είναι να αποφασίσουμε ατομικά τι ζώο θέλουμε να είμαστε. Τότε θα πάμε κάποιοι σε αγέλες για να περιμένουμε ήρεμα τη σφαγή μας, ή άλλοι θα βγούμε στην πείνα της ελεύθερης ζωής που εκεί χρειάζεται αρετή και τόλμη η Ελευθερία…  Ταυτόχρονα μέσα και έξω από την φυλακή δεν γίνεται. Ίσως αυτή η παρανόηση αποτελεί και την πεμπτουσία του Τζάμπα Μάγκα, μιας ιδιότητας που χαρακτηρίζει τον Έλληνα, ο οποίος θέλει την ελευθερία του αλλά μένει ως σκύλος στην αυλή των αφεντικών που τον ταΐζουν πάντα για το συμφέρον τους. 
Ας το σκεφτούμε... και ίσως να σκύψουμε το κεφάλι από ντροπή όσοι το σηκώνουμε με έπαρση ψηλά αλλά με δανεικό κολάρο...

Ο γέλωτας ή η ανησυχία, διαβάζοντας το άρθρο, είναι ελεύθερη για τον κάθε ένα αναλόγως της πνευματικής του συγκροτήσεως. 

Υ.Γ

1. Παρακαλώ μην το αναπαράγετε ως είδηση. Φαντάζομαι να καταλάβατε το λόγο... 

2. Την φωτογραφία την δανείστηκα από εδώ