Σήμερα άκουσα από το μικρό ραδιόφωνο πως έφυγε από την ζωή πλήρης ημερών ο Δημήτρης Μαρωνίτης. Τον γνώριζα ως προσωπικότητα, όμως δεν τον είχε πλησιάσει ποτέ η σκιά της εικόνας μου.
Γενημένος δέκα τέσσερα χρόνια μετά τον Ζήσιμο Λορεντζάτο και τρία χρόνια μόλις μετά τον Νίκο Καρούζο, μοιράστηκε ίδιες και αντιθετικές αισθήσεις της ζωής με βασική σύνδεση την μυρωδιά που αναβλύζει η θεϊκή σήψη της σκέψης μας, σαν αυτή ωριμάζει σκαρφαλώνοντας στις δωρικές ανηφοριές των ποιημάτων από κοφτερό οψιδιανό, που ανήκουν στους αληθινούς δημιουργούς.
Δεν διάλεξα τυχαία σήμερα κατά την αναχώρηση από την αισθητή μας πραγματικότητα αυτού του μεγάλου μελετητή, να συνδυάσω τα άλλα δύο σπουδαία ονόματα του παρελθόντος. Αυτό που συνδέει τους τρεις άνδρες είναι η αγάπη της Αρχαίας και νέο- Ελληνικής λογοτεχνίας, έστω και αν τα βιώματα κάθε ενός ξεχωριστά υπήρξαν αιτία για διαμόρφωση ενός διαφορετικού τρόπου ζωής ενός εκάστου.
Διαθέτουμε πληθώρα σπουδαίων ανθρώπων που η ζωή τους υπήρξε υποδειγματική κατά την σιωπηλή αναρρίχησή τους στη γνώση.
Με γοητεύουν άνθρωποι που σεμνύνονται μπροστά στην σπουδαία παγκόσμια γραμματεία και αποφεύγουν να γράφουν ασύστολα χωρίς να μελετήσουν και να ταξιδέψουν στην υπάρχουσα γνώση.
Τέτοιοι ήσαν και οι τρεις που ανέφερα, ο καθένας με την ιδιαίτερη προσωπικότητά του . Δυστυχώς οι προθήκες των διαφημιζομένων προπομπών "ήθους", δεν περιλαμβάνουν τέτοιες προσωπικότητες.
Δεν θέλω να αναφέρω τίποτε περισσότερο για τον σημερινό εκλιπόντα, ούτε για τους άλλους δύο που μου ήρθαν συνειρμικά στη σκέψη. Ό,τι περισσότερο προκύψει ως πληροφορία, ας είναι από την ατομική μας λειτουργία μέσα από ψάξιμο. Η γνώση δεν καταναλώνεται σαν προϊόν προσφοράς σε ράφια υπερκαταστημάτων.
Αυτό που θα χαιρόμουν αν συνέβαινε, είναι ο αναγνώστης που θα διαβάσει αυτές τις λίγες παραγράφους του παρόντος κειμένου, να ψάξει στον χρόνο που ο ίδιος θα επιλέξει στο διαδίκτυο, αναζητώντας στοιχεία για τις προσωπικότητες που ανέφερα.
Κάποιοι ίσως θυμηθούν καλύτερα όσα ξέρουν για αυτούς και άλλοι ίσως γνωρίσουν για πρώτη φορά αυτό που αγνοούσαν.
Το κυριότερο όμως είναι πως αυτός που δεν θα καταναλώσει αυτό που του προσφέρουν ως πληροφορία τα Μέσα, αλλά θα ανακαλύψει μόνος του την γνώση, τον κάνει να σηκώνεται λίγο πιο ψηλά από τον αγωνιώδη ανταγωνισμό της αγοράς των θυμικών συμφερόντων που με ζηλευτό επαγγελματισμό καλλιεργούν όσοι τους συμφέρει να υπάρχει αυτή η άνους αγορά.
Για όσους δεν έχουν πρόχειρη βιβλιογραφία ή δεν θέλουν να ψάξουν κείμενα στο διαδίκτυο, υπάρχουν και τα όμορφα αφιερώματα που έχει κατά καιρούς δημιουργήσει η ΕΡΤ για τέτοιες προσωπικότητες τα οποία υπάρχουν στο αρχείο της.
Τέλος, αφήνω ένα μικρό αποτύπωμα της ποίησης του Καρούζου, ως δέλεαρ για τον αναγνώστη:
- Δεν σε βλέπω καλά, τι έχεις;
- Δεν σε βλέπω καλά, τι έχεις;
- Ύπαρξη.
Ώρα καλή στο ταξίδι της Αχερουσίας του Δημήτρη Μαρωνίτη, μαζί με τόσους πολλούς ομόγλωσσούς του, που έζησαν με σεμνότητα την γνώση που κέρδιζαν σελίδα την σελίδα στις γραφές της παγκόσμιας γραμματείας.
Κ.Ζ
Υ.Γ
Για τον Ζήσιμο Λορεντζάτο εδώ. Τα υπόλοιπα μόνοι, κατά τρόπο συμβατό με την παροιμία που θέλει την ψαροφαγία να είναι ταιριαστή με το βρέξιμο του παντελονιού στα ψηλότερα σημεία του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου