Το άρθρο αναρτήθηκε στο ιστολόγιο Δραγασιά στις
Βάλτε τώρα που γυρίζει !!!
Λίγα βάζεις, πολλά παίρνεις !!!
Αυτές οι δύο ατάκες έλκουν την καταγωγή τους από τα τυχερά παιχνίδια
μιας παρακμιακής εποχής σε υπαίθρια τζογαδόρικα τραπεζάκια πανηγυριών
και λαϊκών αγορών της Αθήνας, μετά την κατοχή των Γερμανών κατά την
ανόρθωση της οικονομίας των επιλεγμένων ιδιωτών – και όχι των πολλών-
από την Αμερικάνικη βοήθεια του τότε προέδρου Χάρυ Τρούμαν.
Κάθε άνθρωπος που κουβαλά το σύνδρομο του εύκολου κέρδους, κατορθώνει
τελικά μέσα στην αγωνιώδη ζωή του να παραμένει πλέμπα και νιώθει ότι τον
κατατρέχουν οι συνθήκες, αν και ο ίδιος πιστεύει ότι είναι σπουδαίος.
Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, σαν τους ελάχιστους επιτυχημένους
ποδοσφαιριστές κρατών που πεινούν οι πολίτες τους, που απλώς
επιβεβαιώνουν τον κανόνα της ομηρίας των πολλών. Πολλοί τέτοιοι άνθρωποι
σχηματίζουν τον χάρτη των ηθών μιας κοινωνίας και κατά συνέπεια οι
δημιουργίες τους από την αρχιτεκτονική των πόλεων μέχρι τις υποδομές της
εκτελεστικής εξουσίας τους και τις μεταξύ τους ανθρώπινες σχέσεις,
εμφανίζουν μια αδιόρθωτη αναπηρία με αδικίες και βία, που δεν διαθέτει
στοιχειώδη λογική.
Εδώ Ελλάδα, εδώ Ελλάδα !!!
Αν νομίζετε ότι μιλώ για ένα παρελθόν που έχει ιστορική σημασία η
περιγραφή του, είσαστε γελασμένοι. Η κοινωνική αναπηρία δεν θεραπεύεται
από καμία εξουσία, αν δεν αλλάξει η παιδεία του ίδιου του λαού. Βέβαια
στην δική μας μικρή γωνιά του παγκόσμιου χάρτη, καμία κυβέρνηση δεν
ασχολήθηκε σοβαρά με την παιδεία, μια και δεν υπήρχε λόγος να αλλάξουν
τα ήθη της κοινωνίας, που με την υποτέλειά της εξυπηρετούσε πάντα τα
συμφέροντα της εκάστοτε ολιγαρχίας.
Θα μπορούσαν να εκσυγχρονίσουν το δίκαιο ή την δημόσια διοίκηση της
χώρας άτομα που ζουν από την μιζέρια και την απροσδιοριστία της
δαιδαλώδους δομής του;
Φυσικά όχι!
Θα μπορούσε ο επιχειρηματίας που ξέρει καλά τον τζόγο του εύκολου
κέρδους να ξεχάσει τον χρηματισμό της σάπιας μηχανής του κράτους,
βάζοντας τον εαυτό του σε κίνδυνο να μην έχει κέρδη χωρίς έλεγχο;
Σαφέστατα όχι!
Ο Έλληνας, γνωρίζει μια παροιμία που την τηρεί με ευλάβεια, κάνοντας το
ήθος της ζωής του να ταιριάζει στον ευτελή χαρακτηρισμό του ιδιώτη. Θα
τον ακούσουμε πολλές φορές να λέει ή να πράττει σύμφωνα με την
παροιμιακή προσταγή που διαπαιδαγωγεί με τη ρήση «Μακριά από τον κώλο
μου, κι ας είναι τρία μέτρα»
Τελευταία, που οι κινήσεις της μακρο-οικονομικής σκακιέρας έφεραν την
υποτιθέμενη κρίση στον νότο της Ευρώπης, αυτός ο ανεκδιήγητος μαυρομάτης
με την καμπούρα στην πλάτη, συνεχίζει μέσα από άλλες εκφραστικές
συνήθειες την λειτουργία της παροιμίας που τον κρατά στην υποτέλεια της
ιδιωτείας.
Πάντα ο «καρά γκιόζ» δεν βλέπει το κουσούρι του, αλλά αντίθετα κλαίγεται
για την ανέχειά του, κρυφο - καμαρώνοντας για την εξυπνάδα της μικρής ή
και μεγαλύτερης απάτης που του ορίζει η ηθική του.
Βρίζει η πλέμπα κάποιους πολιτικούς που όντως είναι κατάπτυστοι για τις
επιλογές της ιδιωτείας τους, έστω κι αν την ντύνουν πίσω από νόμους που
τους θέτουν στο απυρόβλητο. Μα ξεχνούν ότι οι ίδιοι τους ψήφισαν και
συνεχίζουν να νομιμοποιούν τους ίδιους και άλλους όμοιους στην πολιτική
σκέψη.
Σε αυτή τη χώρα υπάρχει η λεγόμενη μετακινούμενη βία.
Τι είναι αυτό; Μα είναι απλό. Χτυπά η εξουσία τον ένα πολίτη, εκείνος
γυρίζει και χτυπά τον επόμενο που νιώθει ότι εξαρτάται από αυτόν. Κλέβει
ο πολιτικός, κλέβει ο υπεύθυνος, κλέβει ο ένας, κλέβει ο άλλος και στο
τέλος φτάνουν σε αυτόν που έχει να φάει μια βδομάδα και τον κλέβει αυτός
που νομίζει ότι είναι βολεμένος σε σχέση με την κατάντια του τελευταίου
τροχού της άμαξας.
Μια κοινωνία βιαστών και ανήθικων πολιτών που απλώς κλαίει ο καθένας για
δικούς του λόγους, ζητώντας οφέλη ατομικά που καμία σχέση δεν έχουν με
την ευνομία και την ανάπτυξη μιας υγιούς κοινωνίας.
Η αλητεία του ήθους αυτής γης αρρωστημένης κοινωνίας, έχει ερμαφρόδιτα
χαρακτηριστικά. Ποια είναι αυτά; Μα εμφορείται ένα σύστημα αλληλεγγύης
και κοινωνικής προσφοράς μέσα από στυγνό καπιταλισμό τριτοκοσμικής
συγκρότησης.
Αυτή η χώρα, ζει την κοινωνική της παράνοια που οι δικτατορίες έφτιαξαν
το θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης και των υποδομών σε δρόμους και
ηλεκτροδότηση, ενώ η λεγόμενη δημοκρατία καταργεί τον κοινωνικό
χαρακτήρα του κράτους και θεωρεί τις υποδομές μιας χώρας ότι δεν είναι
κοινωνικό αγαθό.
Μα από την βάση νομιμοποιείται η κάθε εξουσία… και από τα ήθη των υπηκόων της.
Σε παλαιότερες εποχές η «ιδέα» ενός επιχειρηματία σήμαινε πως αγοράζει
την εργασία των υπαλλήλων του για να πετύχει το κέρδος που έχει
σχεδιάσει να αποκτήσει. Σήμερα οι εργαζόμενοι καλούνται να εργαστούν και
αν πετύχει ο στόχος θα πάρουν τα ψίχουλα που θεωρεί ο εργοδότης ότι
αρμόζουν ως αμοιβή στην εποχή της κρίσης. Αν δεν πετύχει όμως τους
στόχους του, μια και ο εργαζόμενος έχει βαφτιστεί συνεργάτης, ξεχνά την
εργασία που κατέβαλε ο τελευταίος, έστω και αν βρίσκεται η ζωή του κάτω
από το όριο της φτώχειας.
Οι πολίτες στο σύνολό τους δεν διαθέτουν σήμερα στοιχειώδη λογική
κρίσης. Όποιος αμφιβάλει γι αυτό ας σκεφτεί ότι στην Ρώμη, η πλέμπα
παρακολουθούσε δωρεάν την βία στις αρένες και έτρωγε ότι πετούσε στις
κερκίδες η εξουσία. Σήμερα ο αντίστοιχος απατεώνας υποτελής, όχι μόνο
δεν τρώει, αλλά πληρώνει για να μπει στις διαφορετικές αρένες των λαϊκών
θεαμάτων που τον κρατούν σε πνευματική και θυμική ομηρία. Αυτό θα
μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε κατ’ ευφημισμόν εξέλιξη…
Βάλτε τώρα που γυρίζει λοιπόν !!!
Η κρίση ενισχύει την αλητεία του ήθους των πολλών και κρατά σε ομηρία
την μειοψηφούσα σκέψη που καίγεται μαζί με την ξερή λογική των κατ’
επίφαση ευαίσθητων κοινωνικά ιδιωτών.
Δεν ξέρω αν η Δημοκρατία του συρφετού είναι το χειρότερο πολιτικό
σύστημα που μπορεί να επιλέξει ένας λαός για να τον αντιπροσωπεύσει.
Σκέφτομαι μήπως υπάρχει κάποιο χειρότερο αυτού, αλλά δεν μου έρχεται
κάποιο στο μυαλό.
Η δημοκρατία που βρομά φέρνει πανδημίες θανάτου που δεν έχουν ορατό εχθρό.
Ίσως όμως να είναι και το καλύτερο σύστημα, γιατί έχει μέσα του την
ελπίδα στο κουτί της Πανδώρας, αυτήν δηλαδή την υποσχετική πιθανότητα
των παπατζήδων της τότε εποχής, που φώναζαν …
Βάλτε τώρα που γυρίζει !!!
Λίγα βάζεις, πολλά παίρνεις !!!
¨Η μήπως …
Φύγε τώρα που γυρίζει !!!
Πολλά βάζεις, λίγα παίρνεις !!!
Κ.Ζ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου